Montmartre to gra karciana w której gracze wcielają się w artystów tworzących swoje dzieła. Celem gry jest zdobycie uznania kolekcjonerów poprzez malowanie i sprzedawanie im obrazów. Na początku swojej tury gracz sprawdza czy spełnia warunek dzięki któremu może sprzedać kartę kolekcjonerowi. Następuję to gdy dany gracz posiada najwyższą kartę lub najwięcej kart w kolorze wybranego kolekcjonera. Jeśli spełnia warunek odrzuca wybraną kartę zagranego obrazu i dobiera kartę kolekcjonera. Następnie gracz dokłada karty ze swojej ręki do swoich obrazów. Jeśli posiada więcej niż sześć kart w swoim obszarze gry, musi nadmiarowe sprzedać za monety. Następnie uzupełnia rękę kartami z jednego wybranego stosu dobierania. Dodatkowo raz podczas rozgrywki każdy z graczy może zdobyć jedną kartę gazety, którą pozyskujemy w dowolnym momencie za różne kolory posiadanych kart kolekcjonerów. Gra kończy się gdy talie dwóch kolekcjonerów się wyczerpią. Punktacja końcowa liczona jest za ilość monet, punkty z kart kolekcjonerów oraz karty gazet. Mechanika gry polega na zbieraniu setów czyli na umiejętnym zarzadzaniu pozyskanymi kartami w tych samych kolorach, by w odpowiednim momencie je sprzedać i pozyskać kolekcjonera. Gra jest szybka, a zasady są przystępne i pozwala również na minimalną negatywną interakcje poprzez blokowanie przeciwnika zagrywając konkretną kartę aby ten nie spełnił warunku kolekcjonera. Niestety pomimo zadatków na fajny filler, gra po kilku partiach staje się monotonna i powtarzalna, a element losowości w dociągu kart potrafi zepsuć nawet najlepiej zaplanowaną strategię. Gra nie dostarcza jakiś większych emocji i finalnie brakuje w niej tego czegoś. Jeśli brać pod uwagę oprawę graficzną to Montmartre wizualnie się broni, ale mogło być znacznie lepiej. Podsumowując Montmartre jest to lekka gra o prostych zasadach i ładnym wykonaniu, która niestety nie zapada na długo w pamięci. W grę zagrałem parę razy i nie zamierzam jej kupować. Moja ostateczna ocena to 6/10.

Gracze wcielają się w początkujących malarzy, starają się tworzyć obrazy, sprzedawać je kolekcjonerom lub na targu oraz zdobywać kontrakty prasowe. Gra klimatycznie przyciąga nastrój artystycznego Montmartre’a, zasady nie są skomplikowane, gra jest dobra dla mniej doświadczonych graczy oraz jako „na rozgrzewkę”, Gra raczej krótka, więc jeśli ktoś szuka bardzo głębokiej strategii lub dużego ‘ciężaru’ planowania, może odczuć niedosyt. Mechaniki są lekkie, bardziej szybka, przyjemna rozgrywka niż bardzo złożona strategia. Gra jest estetyczna i ma ciekawy temat, ale niestety nie wywołała we mnie większych emocji. Rozgrywka przebiega płynnie, jednak zabrakło mi w niej napięcia czy momentów, które naprawdę by mnie zaangażowały. To raczej lekka, spokojna gra, dobra na spokojny wieczór, ale nie zostawia po sobie mocnych wrażeń.

Karcianka typu set collection połączona z elementami push your luck (dla realizacji celow) i przepychanką o dostęp do kolekcjonera - wcielamy się bowiem w początkujących malarzy i próbując w nieco zmiennych warunkach namalowanie i sprzedać swoje pracy. Słabo trochę działa na 2 osoby, ale już w 3 lub 4 osoby ma swój urok, szczególnie jeśli ktoś lubi malarskie klimaty - po prawdzie, tu za dużo go nie ma, ale prawdziwy koneser na pewno go odnajdzie.. ;) .