To tytuł z serii "masz raptem 4 akcje na krzyż i kombinuj, żeby wykręcić fajne punkty". Mechanicznie to tableau building, więc wszystko kręci się wokół kart. Co jest w tym fajnego? Chcąc zagrać kartę przed siebie, musimy jednocześnie odrzucić z ręki inną kartę w tym samym kolorze. A odrzucamy na wspólny obszar, więc ktoś inny teoretycznie będzie ją mógł sobie później zabrać. Zagranie karty nie oznacza jej aktywacji - to robimy odrębną akcją (mogąc aktywować więcej niż jedną kartę i zyskując z nich bonusy), ale z tym też wiąże się otrzymanie pewnego rodzaju kary - znaczników biedoty. Bardzo fajne to zarządzanie ręką, te decyzje, co zagrać, co odrzucić, kiedy aktywować, jak połączyć sobie bonusy.

O tej grze tylko dobrze albo bardzo dobrze. Zmyślna I elegancka w zasadach karcianka Martina Wallace'a. Ta mechanika nazywa się chyba tableau builder: zagrywamy przed siebie karty obiektów odbudowywanego po pożarze Lomdynu, co jakiś czas aktywując je i punktując. Niestety każda aktywacja obciążona jest kostkami biedoty, która przylepia się do nas w ilościach wyznaczanych przez ilość kart w dłoni, ilości aktywowanych kart i wskaźników na tychże. Całość mechaniczną dopełnia twist karnych punktów przyznawanych za te znaczniki (też w oryginalnym sposob). Stad tez nie ma w niej prostych rozwiązań: duze tableau ciąży, male nie jest wygodne. Trzeba kombinowac. A o to przeciez chodzi. Piękne graficzki dzielnicy, fajny klimacik dopełniają frajdy. Niestety gra jakoś nie zdobyła należytego uznania, może przez niewyraźną okładkę? Nie wiem.. znakomita gra, w super cenie. Nic tylko kupować i grac.. polecam!

Wrażenia po jednej partii. Początek był ciekawy. Graliśmy na 4 osoby i wbrew temu co czytałem, pojawił się downtime, który rozciągną grę. Coś jest w tej grze interesującego, ale ilość mikro zasad, o których trzeba myśleć jakoś psuje odczucia. Początkowe zaangażowanie w rozgrywkę, zamieniło się w znużenie. Mogę zagrać ponownie ale mam inne karciane gry na półce i nie potrzebuję mieć na niej tej.