Little Factory to gra autorów, Little Town. W grze wcielimy się w przedsiebiorców, którzy będą rozwijać swój biznes, na drodze wymiany dóbr. Oprawa graficzna gry sugeruje prostą rozgrywkę odpowiednią dla dzieci. W rzeczywistości zapewni głębię rozgrywki graczom od 10 roku życia. W małym opakowaniu znajdziemy spory plik kolorowych kart, żetony oraz instrukcję. Wszystkie elementy są solidne i dobrze prezentują się na stole. Proste grafiki są jednoczesnie funkcjonalne i dodają grze swoistego uroku. Instrukcja w wyczerpujący sposób przedstawia meandry gry, dodatkowo dostajemy również zasady do trybu solo. A o co chodzi w samej grze. Dobierając sprytnie karty i budując łańcuchy wymiany produktów transformujemy proste materiały jak bawełna czy cegły w bardziej wartosciowe towary. Jednoczesnie rozwijamy swoją faktorię. A zwycięzcą zostaje ten kto pierwszy zdobędzie 10 punktów. Gra jest szybka i rozgrywka zamyka się w około 30 minut, więc łatwo o syndrom jeszcze jednej partii. Zwłaszcza, że jest to bardzo regrywalna gra i za każdym razem do zwycięstwa będą prowadzić inne ścieżki, zależnie od układu poczatkowego i dociagu kart. Little Factory to prawdziwe kieszonkowe euro, które warto zabrać z sobą na wakacje i cieszyć się dużą rozgrywką w kompaktowym rozmiarze. Pomimo „dziecinnej” oprawy, to coś w sam raz dla lubiących negatywną interakcję i kalkulowanie ruchów.

Prosta gierka dobra dla początkujących graczy. Filler dla zaawansowanych - nie. Gra typu wyścigowego z dużą dozą losowości. Śmieszna zasada jest taka, że mając zbudowany budynek produkcyjny i w ręce półprodukty, nie możesz przeprowadzić produkcji jeżeli na rynku nie ma do kupienia karty produktu (jednym słowem produkcja to po prostu zgarnięcie z rynku produktu w zamian z półprodukty a nie kasę). To sprawia, że nie jest to gra na budowanie silniczka czy rozwijanie fabryki. Zbudowane budynki często są bezużyteczne. Ostatecznie kończy się to tym, że zaawansowani gracze budują te budynki, które punktują lepiej i nikt nie patrzy na to, co one są w stanie wyprodukować. Mimo tego bawiłam się przy tej grze zaskakująco dobrze. Do swojej kolekcji (zaawansowany gracz) nie kupię, ale możliwe, że kupię na prezent nieogranym znajomym i nie będę się bronić przed partyjką. Ps. widziałam na yt tutorial do wersji solo. Nie różni się od gry w kilka osób. Po prostu co turę usuwa się kartę z rynku (symulując, że współgracz ją kupił).