Jedna z moich ulubionych gier, jeśli chodzi o dynamiczną i agresywną rozgrywkę. Budujemy swoją asymetrię poprzez rozbudowę piramid, które dają nam dostęp do kupowania coraz to lepszych kafli rozwoju. I tutaj nieraz będzie tak, że ktoś może sprzątnąć Wam sprzed nosa kafelek, który sobie upatrzycie. A nie licząc tych pierwszego poziomu, każdy występuje w jednej kopii. Oczywiście zakupiony kafelek automatycznie dodaje nam jakąś możliwość czy za jego pomocą możemy rekrutować mityczną bestię. Od razu w miastach zaczynamy z wojskami, więc gra sama nam mówi "bijcie się!". Nie jest to jednak losowe, bowiem każdy z graczy operuje takim samym zestawem kart walki, gdzie zagrywając jedną, inną musi automatycznie odrzucić. To powoduje, że trzeba wiedzieć, w którym momencie co zagrać, czy wyjść w pole jedynie po to, by wróciły nam karty. Mało tego, każda jednostka, która nie zginie, ale ją wycofamy, daje nam walutę na zakup nowej armii! Dużym plusem jest to, że każdy ma tu do siebie taką samą odległość, niezależnie gdzie się znajduje i podobnie jest ze świątyniami, za których zajęcie dostajemy punkty. Jednak nie dajmy się zwieść, to te za agresję, kiedy to my atakujemy i wygrywamy, przesądzają o wygranej!

Ostatnia z "trumiennej" trylogii area-control, która do mnie trafiła. Kupiłem ją, razem z dodatkami, na jakiejś wyprzedaży. Wcześniej miałem ograne do znudzenia Cyklady i sporo rozgrywek w Inis. Jak na ich tle wypada egipski Kemet? Cóż, nie ma tu miejsca na subtelności, esencją jest nawalanką (nawet od samego poczatku), negatywna interakcja stanowi core pomysłu na grę. Jednostki nic nie ważą, po bitwie nawet nie opłaca się ich zachowywać, mogły by dać pożywkę przeciwnikowi.. wybudujemy nową armię, weźmiemy potwory, które nam pomogą.. nieco to prymitywne, ale też jakąś dozę uroku zawiera.. najlepsze za to są figurki,.stworów zwłaszcza. Sumarycznie? Nie żałuję, że ją mam, ale chyba ładuje na trzecim miejscu..