Hrabstwo Harrow

Zakupiona na One More Game w tym roku, trochę czekała na zdjęcie z półki wstydu. Myślę, że było warto przejść przez instrukcję z asymetrycznymi frakcjami, takie gry ciężko się tłumaczy innym dlatego zajęło mi to trochę czasu. W skrócie każda frakcja gra inaczej, mamy inne cele, trochę inaczej wykonujemy akcje. Zacznę od tego, że to jedna z ładniej wykonanych gier jakie mam w kolekcji, albo i najładniejsza (w tym roku może się jeszcze to zmienić). W pudełku nie ma papierowych znaczników wszystko w wersji deluxe z super wykonanym insertem dla każdej frakcji, pięknymi meeplami, dwuwarstwowymi planszetkami i super wieżą do kości w pudełku. Niestety nie miałem okazji czytać serii komiksów o tym tytule, ale nie przeszkodziło mi to wejść w ten świat na grubo. Postanowiłem, że nie chce grać początkowych rozdziałów z uproszczoną rozgrywką, tylko od razu na trzech graczy, żeby poczuć głębie rozgrywki. Postanowiłem, że to ja zagram Hester, bo wydaje mi się najmniej ciekawa do grania, tak naprawdę na początku przesuwamy się po planszy korzeniami, zbieramy kostki danego typu terenu na którym są nasze korzenie i możemy wykonać jedną akcję. Wiedźmie Hester będzie chodziło o to, żeby zainfekować stwory innych graczy, a następnie przesunąć je na jedno pole, żeby rozpalić ognisko i przywołać Hester na planszę. Następnie Hester będzie próbowała kogoś pożreć. Do infekowania, przenoszenia postaci i poruszania Hester mogłem wydawać kostki z drzewa. Im więcej pożarów rozpaliłem tym więcej akcji mogłem mieć i tym tańsze będzie przywołanie Hester. Przy jednym ognisku koszt to trzy kostki terenu na którym jest rozpalone ognisko, przy trzech ogniskach na planszy koszt zmniejsza się do jednej kostki. Celem Hester będzie zapełnienie sześciu slotów zainfekowanymi postaciami (umieszcza je tam po rozpaleniu ogniska) lub żetonami umiejętności, które zdobywa po pożarciu postaci. Każda z postaci w grze także Hester posiada talię kart, pozawalają nam one robić bardzo ciekawe i mocne akcje, mi niestety nie udało się rozpędzić na tyle silniczka, bo rywale w postaci Kammi i Rodziny utrudniali mi przez dłuższą część rozgrywki życie. Rodzina w trakcie gry stara się zniszczyć budynki mieszkańców łącząc je ciągiem burzy ze swoim budynkiem, jeżeli na koniec swojej tury ma takie połączenie otrzymuje dwa punkty oraz niszczy budynek. Kammi razem ze swoim Goblinem stara się znaleźć żeton lalki i zakończyć na nim turę, żeby otrzymać za to 4 punkty. Cała zabawa polega na tym, że strona przeciwna ustawia trzy żetony na planszy i tylko ona wie pod którym jest lalka. Za to nie wie pod którym meeplem skrywa się Kammi, a pod którym Goblin. Strony konfliktu otrzymują po jednym punkcie za wyeliminowanie stwora, po każdym wyeliminowaniu przesuwają łyżkę na tarczy stwora, która określa ile stworów musimy zabić, żeby dostać kolejny punkt. Za pierwszym razem za zabicie jednego stwora, za drugim razem za zabicie dwóch stworów, później za zabicie trzech stworów. Gracze w trakcie rozgrywki mogą zresetować łyżki na tarczy stwora, po przez wybór słoja z akcją nad którym będzie znajdował się bonus resetowania tarczy. W przypadku rozgrywki trzy osobowej gracze otrzymują również jeden punkt za ugaszenie ogniska Hester. Gramy do czasu aż jeden z graczy zdobędzie siódmy punkt, wtedy dogrywamy rundę do końca i sprawdzamy kto ma więcej punktów lub czy Hester nie wypełniła wszystkich kafli na swojej planszy. Jeżeli to zrobiła wygrywa grę, jeżeli Hester wypełni je przed zdobyciem siódmego punktu przez któregoś z graczy również wygrywa grę, a gra kończy się automatycznie. Muszę powiedzieć, że kilka rozwiązań mechanicznych mi się bardzo podoba np. wykonywanie akcji poprzez aktywowanie jednego ze swoich słoi oraz premii nad słojem o ile nie została wykorzystana wcześniej przez drugiego gracza. Fajne jest to, że te premie można wykorzystać przed akcją główną lub po niej i w każdej rundzie będzie inny układ premii, bo co rundę dobieramy nowe, jeżeli żaden z graczy nie skorzysta w ciągu trzech tur, czyli jednej rundy z tego samego słoja co drugi gracz bonus który jest nad nim pozostanie na kolejną rundę wraz z nowym dołożonym bonusem. Druga rzecz na którą zwróciłem uwagę to sama walka, wszystkie zgromadzone kostki na tacce bitwy wrzucamy do otworu w pudełku i cały myk jest w tym, że część kostek się zablokuje i zostanie, a część z poprzednich aktywacji wyleci. Do usunięcia jednostki rywala jako atakujący musimy mieć więcej kostek, niż obrońca oraz przynajmniej dwie, żeby usunąć jednego stwora przeciwnika lub przesunąć jego Legendę. Mega fajne chociaż w opór losowe, nigdy nie wiemy kiedy nasze kostki wypadną, możemy tylko zwiększyć prawdopodobieństwo poprzez ich dołożenie. Za każdym razem kiedy wrzucałem kostki do wieży w pudełku czułem się, jak krupier wrzucający kulkę do ruletki, a oczy pozostałych graczy był zwrócone w stronę tacki w oczekiwaniu na wypadające kostki niczym obstawiający czekający co wypadnie na ruletce. Trzecia rzecz to odczuwalny rozwój postaci w trakcie gry poprzez zbieranie żetonów umiejętności z planszy, żeby rozwinąć naszą legendę lub całą frakcje. Wymaga to od nas decyzji czy skupiamy się na zebraniu żetonów, żeby się wzmocnić czy realizujemy inny plan, trzeba znaleźć balans, a najlepiej robić jedno i drugie. Klimacik w grze jest przez piękne grafiki na kartach, ładnie wykonane komponenty nawiązujące do tematu. Myślę, że Hrabstwo Harrow to bardziej typowo gra na dwie osoby, chociaż ja jeszcze bardzo chętnie zagram na 3, a może nawet 4 osoby. Na razie grając Hester czułem, że gram, gdzieś obok wielkiej wrednej rywalizacji dwóch stronnictw, gdzie mogłem tylko trochę przeszkadzać prawdziwym stroną konfliktu. Było widać jak konflikt między Rodziną, a Kammi z każdą turą eskaluje i już nie ma przeproś, a momentami zapadała grobowa cisza. Tak naprawdę walka o zwycięstwo trwała do końca, ale Kammi znalazła swoją lalkę i wygrała grę, gdyby tego nie zrobiła w ostatniej turze rundy, to już w następnej rundzie mogłaby wygrać rodzina. To tylko pokazuje jak było blisko i jak dobry jest balans między frakcjami. Naprawdę ciekawy tytuł z wieloma mikro zasadami, ale jak już się zagra to nie jest takie trudne, pewnie jakieś błędny w pierwszej rozgrywce były. Kolejnym razem będzie lepiej i to bez zaglądania w instrukcje. Dla mnie na minus karty pomocy, na których nie ma całej ikonografii z gry, co na początku może sprawić problemy i oznacza wertowanie instrukcji oraz postać Hester, która wydaje mi się mniej ciekawa mechanicznie, niż pozostałe. Uważam, że w dłuższej perspektywie dużą zaletą gry jest jej regrywalność przez asymetryczne frakcje, oraz wybór w obrębie frakcji liderów z różnymi specjalnymi umiejętnościami, do tego rozmieszczenie żetonów umiejętności na różnych typach terenu, karty które zagrywamy są bardzo sytuacyjne i to też dużo zmienia jaką kartę w trakcie gry dostaniemy, na kafelkach bonusów kończąc nigdy nie wiemy jaki bonus w następnej rundzie będzie przypisany do danego słoja akcji. Gra oczywiście zostaje w kolekcji i przyznam, że to kolejny tytuł od Czachy, który wyróżnia się mechanicznie i klimatycznie. 9/10