Gra we wdrapywanie się na szczyt piramidy mafijnej zbrodni w sieci karcianej przestępczości zorganizowanej. Żeby zostać kingpinem półświatka trzeba właściwych ludzi umieścić odpowiednio wysoko. Kiedy jedną kartę pośle my o szczebel wyżej, wtedy musimy wolne miejsca zapełnić kartami z niższych pięter piramidy. Takie łańcuszki karierowiczów to podstawowy mechanizm rozgrywki. Drugim jest stare dobre skrytobójstwo. Na ręce mamy pięć kart członków gangów, których możemy wykorzystać do wywarcia wpływu na mafioza w piramidzie korupcji, żeby pozbył się po cichu sąsiada. W zależności od piętra, na jakim rezyduje ofiara szantażu pojawia się wymóg ścisłego dopasowania karty, która jest "hakiem" w tej operacji. Zwolnione miejsce w hierarchii zapełniamy według standardowych zasad ścieżki kariery. Zabawę urozmaica mechanizm ukrytej tożsamości, bo grę zaczynamy z trzema kartami gangów na osiem dostępnych, które nie mogą nam się powtarzać. To są nasi sojusznicy, wtyczki w organizacji, krety, kapusie. Członków tych gangów musimy usadzić jak najwyżej w piramidzie. Wraz z postępami w grze będziemy zmuszeni do ujawniania naszych popleczników. Dostępne miejsca do obsadzenia maleją wraz z wysokością, a im wyżej w strukturze organizacji, tym trup ściele się gęściej. Nawet szef szefów nie jest nietykalny. Wreszcie graczom kończą się możliwości ruchu i pozostaje spasować. Tak kończy się rozgrywka. Liczymy punkty za ulokowanie naszych swoich na właściwym miejscu. Gangi Nowego Jorku to taki trochę bardziej strategiczny Totem w klimatach Ojca Chrzestnego. Szybki fikerek, któremu trzeba zrobić jakąś bieda matę, bo z początku karty wędrują do góry w pustkę i łatwo przetrzebiona pozycję.