Dorf: Pojedynek po wielu trudach i znojach zostaje u mnie "trójką" w pięciostopniowej skali. To nadal "dorfowe" doświadczenie, natomiast ktoś tutaj nie poświęcił zbyt dużo uwagi i czasu na potestowanie porządne gry. Największe trzy minsusy Pojedynku: - tak naprawdę to jest po prostu Dorf na dwie osoby, bo jako takiego pojedynku tu tu nie ma - każdy robi swoje i tyle (tak wiem, że po ang. Duel bardziej oznacza dwuosobowy, niż stricte walkę i pojedynkowanie się). Natomiast to jest kompletnie bez jakiejkolwiek interakcji gra, a szkoda - stołożerność - obszar gry Dorfa x2 - trzeba siedzieć przy i tak dużym stole po przeciwległych jego stronach naprzeciw siebie, masakrycznie dużo to zajmuje, a ja mam za stare nogi już na podłogę xD - ten przedziwny system dobierania kafelków na zasadzie - ja biorę ze swojego stosu, a TY szukasz ten sam u siebie... bez sensu :D Ile miałem rozgrywek, że gdzieś, przez wygląd podobny kafli i podobne grafiki, wzięliśmy inne i potem było kombinowanie co zrobić. Ogólnie to jest ok gra, ale ma te mankamenty, które troszkę psują jej odbiór :(

Było dość sporo narzekania na główny mechanizm szukania tych samych kafelków to teraz pora przejść do relaksu. Właśnie o tym jest ten cały Dorfromantik. Układasz kafelki, patrzysz jak rozrasta się twoja kraina i starasz się spełnić jak najwięcej zadań. Wszystko w błogiej atmosferze kafelkowej gry idealnej na niedzielne popołudnie. Ostateczny werdykt: Relaksująca rozgrywka dopóki nie muszę szukać kafelków.

Oryginalny Dorfromantik to super przyjemne puzzle, które są dla mnie grą 1-osobową - wg mnie kooperacja nie istenije w oryginale, no chyba że konkurujemy kto wykręci lepszy wynik. I tu właśnie wchodzi cały na biało pojedynek. Możemy się zmierzyć kto lepiej ułoży swój krajobraz i muszę powiedzieć że nawet dobrze to wyszło. Gra zachowuje plusy rozgrywki oryginału- co prawda nie mamy tu mapy kampanii, bo główny celem jest pojedynkowanie się, które wg mnie działa. Największy minus - zakładamy ze każdy z graczy dokłada ten sam kafelek, no i jeden gracz losuje kafelek, a drugi go musi znaleźć, aby dołożyć taki sam u siebie... No i to szukanie jest słabe, bo kafelki potrafią być bardzo podobne. Oczywiście można zmodyfikować zasady, że każdy z graczy losuje własny kafelek i wykłada, ale to trochę psuje charakter pojedynku, bo wtedy równie dobrze, każdy z graczy może zagrać własną partię w oryginał i porównać wyniki. Podsumowując- Przyjemna gra pojedynkowa, z jedną słabą mechaniką. Polecam.

Jeżeli ktoś lubi dorfa w wersji oryginalnej, to wersja pojedynkowa też powinna się podobać. Układanie kafelków, tylko tym razem nie razem 😆 każdy ma swój zestaw kafelków. Jeden z graczy rozgrywa normalną partię, jak w zwykłej grze, a drugi mając odkryte kafelki, wybiera dokładnie to co rozgrywający i układa według własnego uznania. Wygrywa ten kto będzie miał więcej punktów. Pojedynek wprowadza też dwa nowe rodzaje misji. Przyjemna rozgrywka dla dwóch osób lub dwóch grup. Niby rywalizacja, ale taka przyjemna. I bez negatywnej interakcji. Każdy sobie punkty skrobie.