Cywilizacja: Poprzez wieki

Genialna gra cywilizacyjna, gdzie na prawdę czuć, że rozwijamy swoje państwo. Świetna mechanika epok i odrzucania nieaktualnych liderów (w czasach obecnych nie ma już fun club Joanny D'Arc ;)) oraz możliwości postępu adekwatnych do epoki (w średniowieczu nie zbudujesz myśliwca, bo nie zostały jeszcze wynalezione). Gra z bardzo wysokim progiem wejścia, ale jak się jej nauczy, to zawsze się pamięta (nawet po dłuższym czasie bez grania), wszystkie zasady są logiczne. Rozgrywka jest złożona - trzeba pilnować swojej cywilizacji na kilku torach: zadbać o jedzenie, materiały do budowy, ilość pracowników, zadowolenie, naukę, wojsko, kulturę (punkty zwycięstwa), uważać na korupcję, patrzeć, czy przeciwnicy nie odstają za bardzo wojskowo. Czasem człowiek patrzy na planszetkę i nie wie, w co najpierw ręce, tzn. kosteczki akcji cywilnych, włożyć :) Nie jest to gra "usłana cukierkami", bywa niemiło. Poza oczywistą negatywną interakcją (nie istnieje w wariancie pokojowym rozgrywki), czyli najazdami armii przeciwnika i burzeniem budynków, czy złodziejstwem zasobów, są też karty wydarzeń (istnieją zawsze i od graczy zależy, które z nich dodadzą - każdy sam i w tajemnicy przed innymi - do puli mających się wydarzyć). Wydarzenia czasem są dobre, np. każdy natychmiast produkuje jedzenie, ale są też negatywne, np. najsłabsza militarnie cywilizacja traci całe wyprodukowane jedzenie. Zdecydowanie polecam, wyłącznie zaawansowanym graczom. Od kilku lat mam ją w kolekcji i zostaje.