Karty są fundamentem Cesarstwa Rzymskiego. Jak mawiał Cartus Planszus: "Minimum zasad, maximum frajdy, odłóż ten nóż Brutusie!" Reguły Concordii są proste jak konstrukcja pilum i tak samo skuteczne w użyciu. Jedna karta z ręki, jedna akcja na turę, więc trzeba planować swoje ruchy z wyprzedzeniem, mając na uwadze knowania rywali. To co wyróżnia Concordię spośród tłumu eurasów, to stopień w jaki akcja gracza wpływa na sytuację konkurentów. Uruchomienie produkcji dóbr w prowincji generuje zasoby wszystkim, którzy mają budynek na tym terytorium. Alternatywna akcja Prefekta pozwala zebrać sestercje z już uruchomionych prowincji i przywrócić je do gotowości produkcyjnej, co daje okazję do wykorzystania rywalom, ale bywa bardzo opłacalne. Karta Dyplomaty pozwala rozegrać ostatnią zagraną przez innego gracza kartę. Mechanika zagrywania kart z ręki i przywracania ich Trybunem jest tak popisowym zagraniem Concordii, że doczekała się naśladowców z zatopionej w głębinach krainy Aquatica. Brak mi słów, żeby opisać jak klasycznie elegancka, genialnie prosta i perfekcyjna w swych mechanikach jest Concordia. Dzięki błyskotliwej akcji "odpalania" produkcji z prowincji, Concordia momentami przypomina kooperację. Gra godna pomnika w marmurze.