Definitywnie jedna z piękniejszych gier. Sama rozgrywka jest prosta - układamy 'obrazy' dopasowując symbole na kartach (będącymi 'warstwami' obrazu) tak, aby spełnić jak najwięcej wskazanych celów i jak najbardziej wypunktować nasze obrazy. Pudełko zawiera również trudniejsze cele, więc można podwyższyć poziom trudności. Najciekawszym aspektem, który wychodzi poza ramy czystej rozgrywki, jest to, że za każdym razem jak grałem to dochodziła faza dyskusji, gdzie wzajemnie się oceniało/komentowało obrazy. Nie przekłada to się nijak na punktację, ale sprawia, że gra ma w sobie 'to coś'. Aczkolwiek szkoda, że kart z 'warstwami' nie ma więcej (choć i tak jest ich sporo) - bo po kilku rozgrywkach już kojarzymy wszystkie.

W grę udało się zagrać dzięki poczcie planszówkowej. Ogólnie zawiodła. Założenie ciekawe, w trakcie rozgrywki tworzymy swoje obrazy z przygotowanych wcześniej szablonów mających przeźroczyste przestrzenie, by móc nakładać na nasz obraz kolejne warstwy i dodawać do niego więcej elementów. W praktyce jednak wygrywało się przez zebranie ogólnie największej liczby punktów, nie skupialiśmy się na estetyce obrazu, ale na jak najefektywniejszym połączeniu. Ostatecznie ten, kto skupiał się bardziej na ułożeniu czegoś sensownego, z reguły przegrywał grę. A można by przecież zrobić na koniec rozgrywki (dodatkowe, niekoniecznie decydujące) rozwiązanie w postaci niejawnego głosowania na najlepszy obraz. Z drugiej strony gra jest łatwa, w sam raz do pogrania z dziećmi, nawet na lekcje plastyki w szkole - jak znalazł. Dzięki temu dzieciaki nauczyłyby się pracy na warstwach w programach graficznych, w mig idzie zrozumieć tę mechanikę dzięki tej grze i zauważyć płynące z niej korzyści.