Blokus

W zawierusze "nowego typu gier" planszowych od czasu do czasu pojawia się klasyk - odświeżenie czegoś, co już było, praktycznie każdy przez to przeszedł (i albo zostawił i ma w kolekcji, albo pozbył się na pewnym etapie swojego życia). Blokus jest dla mnie takim odgrzaniem i powieleniem pewnego rodzaju gier i będzie raczej skierowany do rodzin, sporadycznie grających graczy, lubiących klasyki itp. Jest to łatwa gra z połączenia tetrisowatych kafelków i talii kart. Draftujemy i zagrywamy karty (często) na przemian z układaniem plastikowych kafli na planszy głównej tak, aby wygrać - czyli, żeby skończyć z jak najmniejszą ilością owych kafli. Ilość kafli jest przemyślana w taki sposób, że zawsze ktoś zostanie z czymś i nacisk jest na sprytne kładzenie ich tak - aby z jednej strony pozbyć się kafla, z drugiej utrudnić "zejście" z niewygodnych i nie wszędzie pasujących kafli. Ten element nie jest jedyną negatywną formą interakcji, ponieważ mamy również w zanadrzu karty, które posiadają pewne zdolności, które co chwilę zmieniają coś w rozgrywce. Ogólnie brzmi banalnie, ale nie zawsze takie jest - jest to ukłon w kierunku osób, które "muszą" zagrać w ten tytuł choć lubią ciężkie gry, grając np. w rodzinnym gronie. Nie zrozumcie mnie źle - nie chodzi o to, że ta gra to kara, po prostu są sytuacje, gdzie tytuły dobiera się do grupy, choć normalnie (sami) byście jej nie zaproponowali. 3.5 na 5 to ocena raczej poprawna, ale w mojej skali, plasowałaby się na 3.6. Po stronie pozytywnej, że jest tania i oferuje zawsze jakąś odskocznię i nawet ze starszymi osobami, będzie ok. Minusami to, że może w swojej łatwości być nudnawa czy niezachęcająca oraz wypraska mogłaby być lepiej zorganizowana.