Rok 2083 - ludzkość wyginęła, a natura zaczęła odzyskiwać planetę. Na zgliszczach dawnej cywilizacji zaczyna powstawać i ewoluować nowe społeczeństwo - królestwo małp.�Te łączą się w plemiona i przy pomocy pozostawionych przez wymarłych ludzi przedmiotów uczą się i rozwijają. MAŁPY RAZEM SILNE! 🐵 W “Zamiast nas” scenariusz jest nieco inny niż w “Planecie małp”, jednak efekt podobny - naczelne stają na szczycie. My wcielamy się w przywódcę jednego z plemion i naszym zadaniem będzie rozwinięcie plemienia. Zaczynamy skromnie bo dosłownie z kilkoma tamarynami, jednak z biegiem gry, będą dołączać do nas goryle, szympansy, orangutany i mandryle. Grę wygrywamy, jak przekroczymy 80 ptk. Na początku każdy z graczy dostaje planszetkę, żetony i startowe tamaryny. Podczas zgromadzenia naczelnych gracze jednocześnie dociągają 4 karty ze swojego stosu. Następnie dopasowują nadrukowane na nich ramki tak, by tworzyły zamknięte całości. W kolejnej fazie, każdy rozpatruje swoje zgromadzenie, sprawdzając jakie surowce dostaje lub kupuje. Rozpatrujemy od lewej do prawej i z góry do dołu - nie musimy aktywować wszystkich ramek, a niedomkniętych nie możemy. Dalej faza Powiększenia plemienia, w której każdy zagrywa w tajemnicy żeton z symbolem gatunku, który chce przyciągnąć. By to zrobić, trzeba jednak opłacić koszt w surowcach! Żetony dodatkowo dają nam umiejętność, możemy też skopiować umiejętność jednego z rywali za dwa jednakowe surowce. To tyle z zasad - gra jest bardzo przystępna, a tłumaczenie można robić w trakcie grania. Układanie ramek na kartach jest takie nieco ‘tetrisowe’, co mi szalenie odpowiada, bo jest to niemalże relaksujące. ;) Mimo, że za każdym razem do zgromadzenia dociągamy 4 karty, zyskujemy sporo możliwości ich łączenia (też w zależności od tego, jakiego surowca nam potrzeba), szczególnie jak przyciągniemy małpy drugiego poziomu. Dodatkowym plusem jest to, że można grać aż w 6 osób, aż zastanawiam się, czy nie zakwalifikować jej jako imprezówki. 😂 Zamiast nas to szybka i lekka i bardzo ładna gra, świetny wstęp do planszówek ze względu na proste zasady przy dużych możliwościach zagrywania kart.

Szybka, symultaniczna karcianka w której ścigamy się na punkty. Kto pierwszy zgarnie ich 80, odpala koniec gry. Po kolejnej rundzie wszyscy gracze podliczają się i wygrywa osoba z najwyższą liczbą punktów. Gra jest banalnie prosta w swoich założeniach. Ot łączymy cztery karty w ciąg i sprawdzamy jak łączą się ramki na brzegach kart. Zbieramy zasoby, kupujemy za nie nowe karty, staramy się jednocześnie pozbywać kart startowych lub tych które dadzą nam sporą, ale jednorazową korzyść. Grę minimalnie urozmaicają żetony artefaktów czasów minionych, ale nie jest to żadna rewolucja. Zamiast Nas mieliśmy okazję przetestować, ale nie przypadła nam do gustu. Nic specjalnego, a cena również nie zachwyca. Na rynku są lepsze tytuły za takie same, a czasem i mniejsze pieniądze.

Przy pierwszej rozgrywce mnie urzekła, głównie za sprawą angażującej rozkminki nad zamykaniem odpowiednich ramek, celem maksymalizacji zysku. Niestety z czasem staje się bardzo odtwórcza. Brak tu mnogości taktyk i właściwie jedynie scenariusz pełnej dywersyfikacji z naciskiem na karty drugiego poziomu ma tu sens. Ogólnie gra sprawia wrażenie niedokończonej. Wygląda to tak jakby ktoś zobowiązał się do wydania, ale na pewnym etapie prac stracił wiarę w projekt i zaczęło się cięcie kosztów, które ograniczyło potencjał, który tu ewidentnie jest. Najbardziej widać to po kartach, gdzie wszędzie zduplikowano ten sam rysunek, czym całkowicie zniweczono miejsce dające największe pole do zbudowania klimatu. Kafelki pod baterię też wydają się dorzucone do gry na ostatni moment, podczas gdy możnaby tam zrobić świetna minigierke i wprowadzić tam jakiś aspekt rywalizacyjny. Jako takie granie na swoim poletku sprawdza się to dobrze. Jednak brak tu twista, który jakoś wznieci emocje przy stole. Tu tego nie ma gdyż nawet w aspekcie deckbuildingu nie ma opcji na interakcję. Nikt nikomu niczego nie może podebrać gdyż ciągniemy z zakrytych stosów, podczas gdy dużo ciekawiej byłoby grać przy odsłoniętych wierzchnich kartach. Podsumowując, rozgrywka jest przyjemna, ale myślę że po 3-4 partiach do zapomnienia, a szkoda bo gdyby poświęcono temu więcej uwagi to mogło powstać coś znacznie lepszego.