Zachęcona opiniami i polecajką sprzedawczyni postanowiłam kupić to cudo jakieś 100 lat temu. To była pierwsza planszówka, która miała zachęcić mnie do kompulsywnego zbierania pudeł. Nie wyszło. Usiedliśmy w 5 osób i pokonała Nas instrukcja. Nie byliśmy nawet pijani. Nie, nikt z Nas wtedy nie wpadł na to, żeby odpalić YT. Pamiętam, że dosyć długo próbowaliśmy ogarnąć ocb, ale po grubej godzinie się chyba udało. A jak już się udało, to rozgrywki już były szybciutkie. No i... nie wiem. Gdzie ta magia? gdzie te czary? gdzie te cuda? Przez długi czas w nic potem nie zagrałam i byłam na NIE, jak słyszałam "planszówka". I tak. Były kolejne podejścia. Nawet na chwilę zapomniałam jak bardzo mi się ta gra nie podoba. Za co jedna gwiazdka? za szatę graficzną.

Świetna gra! To co najbardziej w niej cenie to płynność i ciągły udział w grze. Wszyscy gracze wykonują swój ruch jednocześnie i przekazują swoje karty dalej, co powoduje, że nie mamy przestojów, jeśli inni gracze długo się zastanawiają nad swoim ruchem. Każdy ma inny cud, który ma różne specjalne funkcje i w inny sposób gromadzi punkty. Cały czas trzeba patrzeć na ręce sąsiadom, co planują, jakie karty wykładają i w jaki typ karty idą, aby dobrać swoją optymalna taktykę. To co jest jeszcze świetne w tej grze, to, to że daje możliwość wygrania na wiele sposób czy to stawiając na surowce czy budując wyłącznie przez powiązania, walcząc, nie walcząc, wszystko zależy od tego co sobie zaplanujesz i jakie karty zabierzesz przeciwnikowi!