Gra karciana w postapokaliptycznym świecie. Ciężko tu doszukać się klimatu, jedynie grafiki na kartach to odzwierciedlają. Jedna z moich ulubionych karcianych gier, która jest dobrze wykonana i ma świetne znaczniki zasobów: broń, kanistry, cegły, zębatki. Każdą z kart możemy zagrać na trzy sposoby: Dołożyć do naszego stanu, podpisać umowę albo złupić. Każde z tych zagrań przyniesie nam określone korzyści. Tu jest to całe kombinowanie jaką kartę jak zagrać, żeby zbudować silniczek działający na następne rundy. Gra jest szybka i wciągająca. Moim zdaniem, najlepiej sprawdza się na dwie osoby. W podstawowej wersji mamy 6 frakcji, które są asymetryczne i każdą gra się trochę inaczej, w mojej grupie jest opinia, że niektóre są łatwiejsze do wygrania, inne trudniejsze. Moim zdaniem tak nie jest. Po prostu, pod daną frakcje musimy przyjąć inną taktykę. Polecam grę, szczególnie jako dwuosobowy pojedynek.

Po pierwsze - gra jest świetnie wydana - masa drewnianych komponentów - robotnicy, "urocze" drewniane pistoleciki, paliwo, żelazo czy cegła, 200 klimatycznych kart, tekturowe żetony kontaktu, naboi i inne. Klimat wylewa się aż z pudełka - choćby wkładka do gry. Po drugie - nie jest to gra familijna, jest trudniejsza od poprzedniczki - Osadników. Po trzecie jest klimatyczna i zawiera tryb solo. A co najważniejsze - szybka, prosta w zasadach, dająca emocjonującą rozgrywkę. Polecam!

51. stan to gry w których jedni się zakochają a drudzy znienawidzą, nie mam jej w swojej kolekcji ale grałem w każda i jestem pozytywnie zaskoczony, interakcja z innymi graczami poprzez radość z ich porażek daje niesamowita frajdę. Niski próg wejścia też ułatwia zaproszenie graczy mniej doświadczonych do stołu , . Jakość wykonania zarówno fafli terenu jak innych przedmiotów stoi na bardzo wysokim poziomie. Możliwość dołączenia dodatków sprawia ze gra jest. regrywalna , wybrałem jednak osadników o podobnej mechanice :)

W końcu zagrałem w tę grę! Świetnie poprawione i jakby rozbudowane zasady z Osadników (których też bardzo lubię swoją drogą). Na pewno 51 Stan jest grą trudniejszą. Przede wszystkim znacznie skrócono tutaj rozgrywkę. Wybór kart i obrana strategia ich zagrywania (każdą można zagrać na kilka sposobów), to klucz do sukcesu. Gra jest pięknie wydana, klimatyczne karty i elementy, do tego te wspaniałe znaczniki - to wszystko tworzy naprawdę genialny klimat postapo, w tak w zasadzie prostej grze euro. To klasyczny set collection z mnogością wyboru wykorzystania możliwości zagrania każdej z kart.

Za Osadnikami: Narodziny imperium nigdy nie przepadałam. 51 stan master set, choć na pierwszy rzut oka może wydawać się mechanicznie tym samym, jest dla mnie o wiele ciekawszy. Jest tu kilka znaczących zmian - nie ma określonej liczby rund, tylko gra się do 25 pkt, dzięki czemu gra jest dynamiczniejsza. Mamy różne frakcje, więc jakąś asymetryczność, ale bez talii frakcyjnych, dzięki czemu nie czuję tak bardzo nacisku, że muszę grać w konkretny sposób. A do tego sam proces wykonywania akcji wymaga większego kombinowania na linii wymiany żetonów kontaktu i surowców.