Wykreślanki

W tym tytule zamieniamy się w tytułowych kartografów. Tworzymy mapę i jednocześnie wypełniamy królewskie edykty. To właśnie ta pozycja, w której muszą być kredki! Uwielbiamy realizować cele, aby zgarnąć jak najwięcej gwiazdek reputacji. Bardzo podoba nam się to, że od razu wiemy, jakie 2 cele będziemy spełniać w konkretnych porach roku. Więc nawet jeśli coś nam nie wychodzi w danej rundzie, możemy planować sobie ruchy na przyszłość. Banalne zasady, a jednocześnie przyjemne kombinowanie. Oczywiście jest też nuta negatywnej interakcji, gdy musimy wrysować zasadzkę na arkuszu rywala. Możemy tym ruchem pokrzyżować czyjeś plany, a przy okazji dostarczyć kilka minusowych punktów.

To kontynuacja serii. Same zasady są identyczne, jak w pierwszej części, ale do gry wkraczają tytułowi Herosi, którzy będą walczyć z potworami. Dla nas akurat nie ma znaczenia, czy sięgamy po tę wersję, czy standardowych Kartografów. Obie części lądują u nas bardzo często i sprawdzają się w każdym gronie. Mamy też 3 kolejne zestawy map, które urozmaicają jeszcze bardziej nasze rozgrywki.

Chyba nasza ulubiona wykreślanka. Choć jest ich tyle, że do każdej jest jakiś sentyment. Banalne zasady, a co dla nas ważniejsze - każdemu się podoba. Nie trafiliśmy jeszcze, aby któryś z naszych gości powiedział coś złego o tej pozycji. Raczej każdy od razu ją kupuje. Wyspy Tukana to gra, w której eksplorujemy tytułowe, tropikalne wyspy. Jedna jest mniejsza i zapewni nam 2 rundy, a druga większa i na niej będziemy bawić się przez 3 rundy. To Isla Petit i Isla Grande. Odkrywamy 2 karty i łączymy pokazane na nich tereny. W tej prostej wykreślance będziemy tworzyć szlaki i realizować różne cele. Dodatkowe bonusy zgarniemy, jeśli zrealizujemy cele przed naszymi rywalami.

Kolejna pozycja od Moria Games. Może nie sięgamy po nią aż tak często, jak po Wyspy, ale bardzo lubimy jej klimat. To taki mini eurasek na kartce. Wcielamy się w naukowców, którzy badają tytułową planetę. Tutaj stoimy przed wyborem karty w każdej rundzie, aby na naszym arkuszu zakreślać odpowiadające pola. Bardzo odpowiadają nam tutaj combosy. Czasem jedno wykreślenie daje nam kolejny ruch. Więc jeśli gramy uważnie, możemy robić fajne połączenia. Naszym zdaniem gra jest za krótka - to tylko 12 rund. No ale przy okazji jest to wyzwanie, aby odkryć jak najwięcej dinozaurów, w tak krótkim czasie. A przy okazji je badamy, rozwijamy posterunki obserwacyjne i robimy mnóstwo innych rzeczy.

A teraz czas na odrobinę kosmosu. No dobra, nie taką odrobinę. To serio kosmiczna przygoda. W tej pozycji wrysowujemy kształty na naszych arkuszach. Lubimy mechanikę tego tytułu, bo wybieramy kształt dla siebie, a jednocześnie określamy, jaki kształt muszą narysować nasi rywale. Robimy tutaj wiele rzeczy, aby zgarnąć jak najwięcej punktów - szybko eksplorujemy kosmos (przed innymi graczami), walczymy z kosmitami, zdobywamy cenne zasoby. Mega lubimy to, że każda rozgrywka będzie inna. W każdej losowo układamy płytki, losowo wybieramy kształty. To kolejna pozycja, w której kredki są obowiązkowe, aby wszystko ładnie było dla nas widoczne.

Ok, ale jak już o kosmosie mowa, to czas na kolosa. To jedna z tych gier, gdzie nasza reguła krótkich rozgrywek właśnie odeszła w cień. To najbardziej stołożerna wykreślanka, w jaką mieliśmy okazję grać - każdy bowiem gra na 4 arkuszach (chyba A4). Natomiast pozycja jest aż do 8 osób (pewnie do grania na podłodze). Tutaj nie mamy kartek, które wyrzucamy po rozgrywce. Mamy tutaj śliskie arkusze i suchościeralne pisaki (pomarańczowe, które świetnie widać na ciemnych arkuszach kosmosu). Mnóstwo zasad, ale jednocześnie bardzo intuicyjnych. Ta pozycja na początku może przytłoczyć, ale jest serio mega doświadczeniem. Mamy tutaj wydarzenia, walkę, produkcję, eksplorację i każdy może obrać zupełnie inną strategię.

Tutaj bardzo ciekawa eksploracja podziemi, a dodatkowo ogromna regrywalność, która sprawi, że każda rozgrywka będzie inna. W każdej rozgrywce bowiem losujemy tylko trzy spośród różnorodnych kart podziemi, potworów oraz celów. Podczas eksploracji podziemi, walczymy z potworami - to lubimy tutaj najbardziej, ulepszamy nasze umiejętności, zdobywamy skarby. Kolejna pozycja, w której poza kartkami kluczową rolę odgrywają kości. Musimy mądrze wykorzystywać symbole, które znajdziemy na kościach. Natomiast stoimy przed wyborem tylko trzech z sześciu symbol w każdej turze. Wzmacniamy naszego bohatera, który trzykrotnie zmierzy się z bossem.

To nasze odkrycie! Gra, którą możecie znaleźć w bardzo niskiej cenie, a przynosi wiele godzin świetnej zabawy. Ale ostrzegamy - uzależnia. Trek 12 to gra typu roll-and-write, która oferuje rosnące poziomy trudności. Przenosimy się w góry (mamy kilka różnych arkuszy, które po drodze odkrywamy). Część wypraw jest tajemnicą i musimy na nie zasłużyć. Rzucamy 2 kośćmi i ich wartości możemy do siebie dodać, odjąć, pomnożyć lub zachować większą/mniejszą wartość. Wynik wpisujemy w odpowiednie pole, czyli przyległe do wcześniejszych. Tym samym tworzymy 2 obszary - albo takich samych przyległych wartości, albo łańcucha, następujących po sobie wartości. Proste zasady i brak negatywnej interakcji bardzo do nas przemówiły. Gramy też bardzo często w ten tytuł na BGA.

Prosta, bardziej wpisywanka, niż wykreślanka propozycja o Trefl. Przenosimy się do korporacji, w której układamy pracowników w odpowiedniej hierarchii. Kolejna gra z kośćmi. Wartości kości musimy wpisywać w piramidę pracowników. Podwładny osób na szczycie musi mieć mniejsze wartości, a jego podwładni mniejsze itd. Zgarniamy bonusy za pracowników w takich samych kolorach, a nawet pracowników w okularach. Sprawna, szybka pozycja, dla mniej zaawansowanych graczy. 

To teraz coś dla bardziej zaawansowanych? Czas na 2 arkusze, które odzwierciedlają dwie strony słynnego muru. W tej grze mamy karty, zasoby, różnych robotników. To solidny euras na kartkach. Gramy jednocześnie - symultanicznie, więc każdy tak naprawdę gra sam. Nie zwracamy uwagi na innych graczy. Więc jeśli to dla kogoś problem, to z pewnością nie jest to odpowiednia propozycja dla Ciebie. Nam to w ogóle nie przeszkadza, bo lubimy solidne móżdżenie. Jest tutaj mnóstwo zależności między konkretnymi polami, mnóstwo pół do wykreślania i mnóstwo zasad. Każdy może obrać inną strategię, aby wygrać i to nam się mega podoba. Jest tutaj po prostu wiele dróg do zwycięstwa.

Najbardziej adekwatny tytuł ever! To swego rodzaju bingo. Zasady Super Mega Fajnej Gry można wytłumaczyć dosłownie w kilku zdaniach. Cała rozgrywka opiera się na ryzyku, kuszeniu losu i próbach podjęcia jak najlepszej decyzji w danej chwili. Odkrywamy kartę z cyfrą i skreślamy ją na naszych arkuszach. Gry wypełnimy rząd lub kolumnę, zgarniamy bonusy i możemy dostawać niezłe combo. Tyle. Tu nie ma, co więcej tłumaczyć. Gra, w którą gramy bardzo często, komukolwiek ją pokazujemy, każdy ją kupuje. Idealna na długie wieczory. Ma syndrom kolejnej partii.

A jeśli o Dinozaurach już trochę napisaliśmy, to czas no kolejną propozycję o tych wielkich gadach. Bardzo lubimy gry: Wyspa Dinozaurów i Świat Dinozaurów. Można grać w tym uniwersum w grę na kartkach. Tak samo, jak w dużych wersjach mamy tutaj kości. Wykorzystujemy je jako naszych robotników, którzy zajmą się budową naszego parku. Wrysowujemy tetrisowe obiekty w naszym parku - wybiegi dla dinozaurów oraz inne atrakcje, które przyniosą nam kasę. Fajna jest tutaj mechanika, w której poza budynkami musimy mieć też drogi do wyjść. Czyli plan jest po prostu taki, jaki powinien być - kompletny. Nadal (tak jak w dużych wersjach) zwracamy uwagę na bezpieczeństwo, a jednocześnie chcemy budować najbardziej dochodowy obiekt. W grze będziemy mieli różnych specjalistów, różne budynki, więc każda rozgrywka będzie inna. Gdy chcemy pobawić się z dinusiami, a nie mamy czasu na dużą grę, sięgamy właśnie po papierową wersję.

Nasza ulubiona pozycja ostatniego czasu. Odkryliśmy ją na BGA i wpadliśmy po uszy. Gramy ciągle na BGA, ale i w fizyczną wersję, którą zakupiliśmy. Łączymy punkty i tworzymy linię londyńskiego metra. Każdy gracz zaczyna w innym punkcie, bo dostaje inny kolor kredki. Po każdej rundzie kredki wędrują między graczami. Realizujemy cele grupowe, zgarniamy punkty za odwiedzone obszary i liczbę przejechanych dzielnic, każde przekroczenie Tamizy daje nam dodatkowe punkty. Łatwo można się tutaj zablokować i to lubimy najbardziej. Wersja na BGA podpowiada nam oczywiście, do którego punktu możemy jechać, a w wersji fizycznej jednak bardziej musimy się skupić. Natomiast baliśmy się liczenia punktów i w ogóle rysowania na kartkach, a nie jest to wcale takie trudne. Polecamy bardzooooo.

Ok, to jedyna gra, która nie ląduje na naszym stole - jeszcze. Nie mamy po prostu fizycznej wersji, ale bardzo się na nią czaimy. Na BGA gramy tak samo często, jak w londyńską wersję, ale jest zdecydowanie trudniejsza. Specyficzny układ dzielnic sprawia, że trudniej realizować cele, ale my bardzo lubimy ten poziom kombinowania. Nie ma tutaj rzeki, ale jest już nadrukowana, wielokątna, zielona linia metra, do której musimy dojechać, aby pozbyć się ujemnych punktów, które na starcie przynosi nam rozgrywka.