Gry rodzinne

To samodzielna kontynuacja gry kooperacyjnej wydanej przez IUVI Games, tym razem przenosząca graczy w realia feudalnej Japonii. Fundament rozgrywki pozostaje bez zmian: wspólnie układamy mapę z heksagonalnych kafelków, dopasowując do siebie pola ryżowe, wioski czy lasy kwitnących wiśni, aby jak najlepiej zrealizować wylosowane zadania. Sercem Sakury jest tryb kampanii – wyniki punktowe z poszczególnych partii pozwalają otwierać kolejne pudełka z nową zawartością, która trwale urozmaicają mechanikę gry.

Autorski projekt Borysa Bińkowskiego, który postarał się skutecznie, za pomocą prostych mechanik pokazać, w jaki sposób funkcjonują różne ekosystemy. W trakcie czterech pór roku gracze budują złożone sieci zależności między organizmami – od roślin i grzybów, przez owady, aż po drapieżniki szczytowe. Sercem rozgrywki jest zarządzanie zasobami (biomasą), która krąży w przyrodzie: jest produkowana, konsumowana przez kolejne ogniwa łańcucha pokarmowego, a ostatecznie ulega rozkładowi, by stać się podstawą rozwoju różnych gatunków. Gra oferuje rozgrywkę od 1 do 4 osób (a z dodatkami nawet do 7) oraz tryb solo.

To tytuł dla osób, które w grach przyrodniczych szukają czegoś więcej niż tylko ładnych obrazków – tutaj mechanika ściśle wynika z tematu. Ecologic wyróżnia się na tle tytułów takich jak Łąka czy Na Skrzydłach większym naciskiem na realne procesy biologiczne (przepływ materii). Jest to gra niezależna, wyprodukowana w Polsce, z pięknymi, ręcznymi ilustracjami Anny Winkiel. Warto po nią sięgnąć, jeśli lubisz szukać optymalnych połączeń w kartach i czerpiesz satysfakcję z obserwowania, jak Twój „silniczek” sam się napędza, choć trzeba być gotowym na pewną dozę losowości w dociągu kart.

Samodzielna gra na bazie mechaniki Leśnego Rozdania, która zmienia scenerię na surowe, angielskie wrzosowiska i torfowiska. Zasady w większości rozgrywki pozostają bez zmian: zagrywamy karty drzew i zwierząt, opłacając ich koszt innymi kartami z ręki, tworząc w ten sposób ekosystem. Dartmoor wprowadza nowy zestaw gatunków oraz specyficzne karty krajobrazu, modyfikując nieco sposób rozbudowy naszego stołu.

Mając za sobą około setki partii w Leśne Rozdanie i kilkadziesiąt w Dartmoor stwierdzam, że w ten drugi tytuł wygrywać mi trudniej. Wydaje się lepiej zbalansowana – brak przegiętych kombosów a rozgrywka  wydaje się bardziej wyrównana. To ciągle bardzo przyjemne poszukiwanie najlepszych układów i zależności między kartami, które dociągamy. Nadal można tu dostrzec, że za tymi zależnościami stoi jakaś wiedza przyrodnicza, choć walor edukacyjny jest tu zdecydowanie mniejszy niż w polecanym wyżej Ecologic. 

Taktyczna gra bitewna dla dwóch osób (z wariantem drużynowym dla czterech graczy), osadzona w realiach Gwiezdnych Wojen, a konkretnie na tytułowym starciu, które mogliśmy oglądać w Imperium kontratakuje. Mamy tu zarówno jednostki znane z uniwersum jak i potężnych dowódców, których losy śledziliśmy w filmie. Mechanika to lżejsza i szybsza wariacja znana z Memoir ’44. Gracze dowodzą siłami Imperium (w tym maszynami AT-AT) lub Rebelii, zagrywając karty rozkazów, by aktywować jednostki w konkretnych sektorach planszy. Celem jest realizacja założeń scenariusza, zazwyczaj poprzez zniszczenie wroga. Zasady są bardzo łatwe do wyjaśnienia po kilku pierwszych turach gra się już zupełnie płynnie. Jest tu trochę myślenia, są emocje wynikające z losowości, a krótki czas rozgrywki pozwala na zagranie rewanżu w tym samym podejściu. 

To kolejna gra znanego i cenionego Uwe Rosenberga, wykorzystująca pomysł z Tetrisa, czyli jak najlepsze wpasowywanie w całość układu określonych kształtów. Tym razem przenosimy się w realia japońskich ogrodów. Gracze na swoich dwuwarstwowych planszach starają się skomponować idealny staw, układając w ograniczonej ramce kafle wody z karpiami koi i liliami wodnymi. Mechanika opiera się na dobieraniu i dokładaniu elementów tak, aby zakrywać określone symbole lub wypełniać rzędy i kolumny, co odblokowuje bonusy w postaci mniejszych, „wypełniających” kafelków oraz dekoracji. 

Jeżeli lubicie Ogródek czy Patchwork, poczujecie się tu jak w domu, choć Wodny Ogród nieco się różni od tych tytułów. Gra wygląda na stole bardzo estetycznie (ładne ilustracje, płócienny woreczek), a zasady są na tyle proste, że można usiąść do niej z każdym. Niech was jednak nie zwiedzie sielankowy klimat – zdobycie wysokiego wyniku wymaga kombinowania.

Kooperacyjna gra typu tower defense w pirackich klimatach, stworzona przez Antoine’a Bauzę (autora 7 Cudów Świata) i jego syna. Gracze wspólnie bronią trójwymiarowego statku przed zbliżającymi się mackami oraz samym Krakenem. Mechanika opiera się na rzutach kośćmi (sterują zagrożeniem) i zagrywaniu kart akcji (atak, naprawa, ruch), przy czym użycie silniejszych kart przyspiesza nadejście finałowego bossa. Celem jest pokonanie potwora, zanim ten zrobi w kadłubie cztery dziury.

To dobry przykład nowoczesnej gry rodzinnej, która dzięki ładnej szacie graficznej i wykonaniu przyciąga dzieci do stołu, a dzięki sensownej mechanice nie nudzi rodziców. Podczas rozgrywki napięcie rośnie stopniowo – od spokojnego planowania na początku, po emocjonujący wyścig z czasem w finale. Jest gra kooperacyjna, więc mamy tu wspólną naradę nad strategią i podziałem zadań.

Gra osadzona w tym samym sympatycznym i uroczym świecie co Dobry Rok. Tym razem, zamiast szykować się do zimy, zwierzęta przygotowują wiosenny festiwal. Z mechaniki zniknęły kości – pojawił się system zarządzania ręką. Gracze zagrywają karty przyjaciół i tym samym decydują jakimi ścieżkami (las, góry, rzeka) mogą się poruszać, by zbierać surowce, wytwarzać festiwalowe ozdoby i realizować cele.

Klonowa Dolina jest tytułem bardziej dynamicznym i nieco lżejszym w „obsłudze”, ale wciąż oferującym satysfakcjonujące kombinowanie. Mechanika budowania własnej drużyny przyjaciół sprawia, że czujemy rosnącą moc naszych akcji z rundy na rundę.