Essen 2025 – najlepsze cięższe gry

Forestry opiera się na puntach akcji, które możemy rozdysponować na naszą maszynę pracującą w lesie albo na menadżera w tartaku. Gra opiera się na realizowaniu kontraktów – musimy ściąć drzewo, odpowiednio je obrobić, a potem wypełnić zlecenie. Wiele akcji w jakiś sposób będą zapewniać nam małe combosy, więc tury mogą często przynieść więcej korzyści niż wydawałoby się z podstawowych akcji. Temat i grafiki przypadły mi do gustu, a przy tym gra nie jest nadmiernie długa, więc zostaje w mojej kolekcji i mam nadzieję częściej wyciągać ją na stół.

Grałem w prototyp Galileo’s Truth (kampania crowdfundingowa planowana jest na wiosnę 2026). Wizualnie jest tu mocne nawiązanie do jednej z moich ulubionych gier – Wyprawy Darwina. Mechanicznie jest jednak zupełnie inaczej. Gra opiera się na budowaniu talii, a karty kupujemy z drzewka technologicznego (musimy odblokowywać kolejne poziomy wystawki). Mamy też jednego pracownika, ale w trakcie gry może on zginąć jeżeli za bardzo narazimy się inkwizycji. Stąd, większość akcji odpalamy zagrywając karty. Świetnym rozwiązaniem jest też tor punktów, który posiada „objazdy”, więc możemy iść prosto, żeby zdobywać punkty, albo trochę na około, żeby po drodze zdobyć jakiś bonus. Gra sprawia wrażenie bardzo świeżej pod względem mechaniki oraz nie mogę doczekać się kampanii i późniejszej dostawy gry.

Kolejny prototyp, ale tym razem już w trakcie kampanii. Movers & Shakers to gra w transportowanie cargo po planszy i w tym aspekcie bazuje na wcześniejszej grze tych samych autorów, czyli Panamax. Pozostała część – wybór akcji, zdobywanie udziałów, punktowanie jest już jednak zupełnie inne. Gra jest lżejsza od pierwowzoru i łączy ze sobą solidny poziom planowania z ciekawą interakcją bazującą na dzieleniu pociągów oraz przepychaniu się na torach. Wykonanie gry jest świetne i ja zdecydowałem się już na wsparcie tego tytułu na Gamefound.

Covenant to gra, w której z 12 tur musimy wycisnąć jak najwięcej punktów. Brzmi znajomo? Porównania do Białego Zamku są całkiem trafne jeżeli chodzi o sposób optymalizacji jaki musimy zastosować. Covenant jest jednak bardziej skomplikowaną grą i ma dłuższe łańcuchy combosów. Mamy tu też klasyk gier euro czy poruszanie się na torach, ale najciekawsze dla mnie jest odblokowywanie za co będziemy punktować w trakcie gry. Dla fanów wyciskania z każdej akcji czego się da, polecam.

Ayar jest kwintesencją gry ekonomicznej opartej na kilku mini-grach, które nie za bardzo na siebie wpływają. Mamy tu 4 takie gierki, w których będziemy starali się maksować punkty w fazie dnia i nocy. Jest to bardzo ciekawy zabieg, bo na koniec gry nasz wynik to będzie minimum z tych dwóch rodzajów punktowań. Wybór akcji też jest bardzo oryginalny i gracze oprócz odpalania wybranej akcji z odpowiednią siłą, będą starali się tak zaplanować turę, żeby odpalić punktowanie za wybraną mini-grę w odpowiednim momencie. Zasady nie są bardzo trudne i gra płynie całkiem sprawnie. Dla wielbicieli takich nowatorskich rozwiązań w grach euro koniecznie do sprawdzenia.

Thesauros to gra, która swoim opisem idealnie wpisywała się w mój gust. Szkolimy pracowników, zbieramy sprzęt, przygotowujemy łódkę, a potem odpalamy akcję poszukiwania skarbów i wyławiamy wartościowe artefakty. Na papierze brzmiało super, ale już tektura i drewno zweryfikowały te oczekiwania. Widać w tej grze dobry pomysł i duży potencjał, ale wszyscy grający ze mną mieli ten sam wniosek – gra jest niedopracowana. Dużo drobnych, niepotrzebnych i nieintuicyjnych zasad, problem z rynkiem kart, bezsensowna losowość walki z rekinem, to główne niedociągnięcia. Od połowy partii gry rundy stały się też dość monotonne, a największym wzięciem cieszyła się akcja wymiany pieniędzy na punkty (a gdzie to satysfakcjonujące poszukiwanie skarbów?).

Epochs: Course of Cultures to gra 4X, w której sterujemy wybraną cywilizacją i będziemy eksplorować, rozbudowywać się na mapie oraz oczywiście walczyć między sobą. Gra bazuje na obszernych taliach kart, które gwarantują różnorodność rozgrywki, a interakcja między graczami też pozytywnie wpłynie na regrywalność. Jeżeli znacie już jakieś gry cywilizacyjne, to tu poczujecie się jak w domu i z jednej strony nie ma tu wielkiego powiewu świeżości, ale z drugiej dostaniecie solidną grę cywilizacyjną.

Railway Boom to nie jest ani łatwiejsza gra z gatunku 18XX, ani trudniejsze Wsiąść do Pociągu. Oczywiście budujemy tu trasy na mapie, ale gra ta różni się bardzo od wymienionych wyżej tytułów przede wszystkim połączeniem licytacji o kolejność wykonywania akcji oraz budowania silniczka. Zasady są bardzo proste i grę przyjemnie się tłumaczy, a przy tym trwa ok. 1,5 godziny, więc nie jest to ciężki i długi tytuł. Interakcja na planszy oraz w fazach licytacji dostarcza emocji, a układanie silnika generującego surowce i punkty z lokomotyw i wagonów jest bardzo satysfakcjonujące.

Fortunes of Scoundrel Bay to jedno z największych, pozytywnych zaskoczeń tegorocznego Essen. Znani autorzy gwarantowali przynajmniej solidną grę, ale dopiero po zagraniu przekonałem się, że jest to tytuł wyjątkowy. Jest to gra euro, więc nie spodziewajcie się pirackiej przygody, a raczej gry z lekkim pirackim klimatem. Gra zawiera ciekawe rozwiązania zarówno w aspekcie wyboru akcji, zarządzania zasobami, jak i końcowej punktacji. Losowość przy walce z potworami może czasami frustrować, ale jest to jedynie mała rysa na bardzo udanej całości.

Kingdom Crossing to kolejne zaskoczenie tego roku. Okładka nie sugeruje, że w środku kryje się gra, która może być wyzwaniem także dla zaawansowanych graczy. Mimo prostych i intuicyjnych zasad planowanie swoich tur jest bardzo ciekawym wyzwaniem. Z jednej strony musimy planować przestrzennie tak, żeby nie zablokować sobie ruchu na kolejne tury, a z drugiej musimy dobrze planować pozyskiwane karty, tak aby budować efektywne tableau. Dodając do tego ciekawy system punktowania na koniec gry dostajemy świetny produkt, który na pewno podbije stoły graczy.

Feya’s Swamp (Klany z bagien) wybiły się na listach popularności ze względu na autorów (Terra Mystica, Projekt Gaja). Nie spodziewajcie się jednak gry tak zaawansowanej jak poprzednie projekty tych twórców. Feya’s Swamp to worker placement, w którym będziemy łowić ryby, dostarczać na wyspy i potem za nie punktować. Interakcja występuję na 2 płaszczyznach – wysyłania robotników oraz rozbudowy mapy. Może nie jestem fanem sałatki punktowej, która występuje w tej grze, ale dla osób, które lubią tego typu gry będzie to dobry wybór.