Zakochałem się w grze po pierwszym podejściu, rozegrałem kilka partii, nie mogąc doczekać się kolejnych i... dziś mam gęsią skórkę na samą myśl, że musiałbym znowu do niej zasiadać. Gra jest świetna, ale głównie na początkowym jej etapie. W miarę rozwoju sieci rozgrywka zmienia się w ślęczenie nad planszą i obliczanie kosztów podłączenia kolejnych elektrowni. Umiejętność szybkiego dodawania i odejmowania w pamięci wskazana. Mamrotania graczy obliczających ile dolarów zostanie im na zakup surowców śnią się po nocach. Nic dziwnego - połączenie licytacji elektrowni ze zmiennymi cenami na rynku surowców sprawia, że każdą decyzję trzeba dobrze kalkulować. Gra jest łatwiejsza niż mogłoby to wynikać z suchego czytania instrukcji, ale mniej więcej od połowy rozgrywki nasila się downtime i wszystko zaczyna się dłużyć. Nie polecam grać późnym wieczorem - można przysnąć. Tytuł zasługuje na nieco lepszą jakość wydania - plansza mogłaby być bardziej czytelna i przejrzysta, ikony i znaczniki surowców mniej mylące, a papierowe banknoty rodem z Monopoly wołają o pomstę do nieba. Niemniej polecam grę wypróbować w swoim gronie.