Za klimat i snadboxowy format (naprawdę mogę sobie pochodzić po dzikim zachodzie i robić co chcę. Ważne – z kim gramy – żeby dobrze się bawić, a nie optymalizować dróg do zwycięstwa. Ciekawa hybryda i dlatego lubię tę grę, choć jako gra z nastawieniem na zdobywanie punktów, a nie tworzeni historii nad stołem (wynikającej z podejmowanych akcji) – robi się powtarzalna i schematyczna. Łatwo zabić ducha tej gry (ale za to klimat wylewa się z pudełka).

Niestety, mimo dwóch podejść - nie siadło i nie mam ochoty próbować kolejny raz. Niby to sandbox, czyli gracze mogą robić co im się żywnie podoba, ale w praktyce rozgrywka sprowadza się do biegania w kółko między kopalnią złota, a bankiem, sporadycznie urozmaicona pojedynkiem z bandytą. Granie w pokera się nie opłaca, bydło pędzi się trochę po drodze, mimochodem. Mówi się, że arbuz to idealny owoc, bo można się i napić, i najeść. Western Legends chciało być takim arbuzem - mieć i klimat i mechanikę, a w mojej ocenie ani jedno ani drugie się tutaj nie wyróżnia. Skupiony na poszukiwaniu punktów w ogóle nie odczuwam klimatu Dzikiego Zachodu, a sama rozgrywka pod kątem mechanicznym mnie po prostu nudziła.

Co tu dużo mówić...western na planszy! Jako kowboy wypadamy bydło, "szczelamy", pijemy w salonie gramy w karty itd. itp. Zdecydowanie gra, z której cieszę się w swojej kolekcji, ale też tytuł do którego nie mam za bardzo potrzeby wracać częściej niż raz na rok. Fajna zabawa. Świetny system bandytów i stróżów prawa, ale po jednej rozgrywce nie wiele nowego może zaoferować. System dobra i zła jest ciekawy, ale zdaje się nie być zbyt sprawiedliwy dla kowbojów z gwiazdą na klapie.