Urbanista to świetna gra! Trzeba się jednak nieźle nagłówkować, żeby spełnić wszystkie wymagania konkretnej rozgrywki - nie jest to takie łatwe jak wydaje się na pierwszy rzut oka! Na pewno ta gra nie należy do tych z najniższego pułapu trudności, co wcale jej nie umniejsza. Bardzo podoba mi się to jak na zaledwie 18 kart można zmieścić tak wyczerpującą umysłowo i przy tym regrywalną rozgrywkę. Polecam, ale trzeba się nastawić na to, że wygrać z grą może nic być tak prosto!

Jedna z osiemnastokartowych kaczuszek, która tak naprawdę jest jastrzębiem w przebraniu. Niewiele potrzeba, żeby przetrzepać graczowi skórę. Układamy miasteczko z kart podzielonych na cztery kolorowe dzielnice, przez które przebiegają drogi. Możemy zakrywać całkowicie lub częściowo kartę w układzie, co bardzo pomaga całkowicie się nie zbłaźnić. Trzy karty wyznaczają cele do punktowania. Suma wartości tych kart oznacza, jaki wynik trzeba osiągnąć, żeby uniknąć kompromitacji. Punktujemy za dzielnice, tracimy po punkcie za drogę. Przyjemna i prosta łamigłówka. Nie dajcie się oszukać! To pudełeczko skrywa czystą esencję karcianej grozy, która wdepcze waszą samoocenę w błoto i przysypie żwirem wstydu. Ale kiedy już się uda, to czuć satysfakcję, to ulotne, zwiewne, nietrwałe poczucie zadowolenia z siebie, którym trzeba się nacieszyć do następnej gry. Można grać solo, żeby nikt nie widział waszych łez.