Hola amigos! W porze sjesty warto odbyć planszową corridę przy Torres. Arena planszy jest ciasna, piony rycerzy przepychają się na blankach, liczy się każdy punkt. Ay carramba! Jeden Castillo sięgnie chmur, podczas gdy inny będzie przypominał zagrodę dla la cabra. Zwycięstwo to wieczna chwała, a porażka wstyd nie do przełknięcia, hańba, sromota, że nawet strach spojrzeć w oczy swojej ukochanej esposa! Gra z temperamentem.

Jest to bodajże mój drugi tytuł, który zagościł w mojej kolekcji (pierwszym był klasyk nad klasyki, czyli Wsiąść Do Pociągu Europa). Do zakupu zachęciły mnie dobre opinie, ładny wygląd gry oraz proste zasady. I ze wszystkim tymi argumentami zdecydowanie się zgadzam. Torres to gra logiczna polegająca na budowaniu zamków a następnie umieszczaniu na nich naszych rycerzy. Im większe budowle tym więcej punktów zdobywamy. A z każdą turą nasz zamek staje się coraz bardziej okazały co sprawia, że plansza wygląda naprawdę świetnie. Efekt wizualny na koniec rozgrywki jest każdorazowo imponujący. Tutaj chciałbym zaznaczyć, że same elementy, z których budujemy zamki, są bardzo dobrej jakości. Gra posiada drobne wady np. rowek na łączeniu obu połówek planszy. Kiedy niefortunnie postawi się element zamku na wspomnianym rowku, budowla może się przewrócić. Drugim drobnym mankamentem jest fakt, że z biegiem tur, nasze budowle są coraz rozbudowane i dokładanie kolejnych elementów jest czasami siermiężnym zadaniem i z łatwością można naszą budowlę przypadkowo zburzyć. Ale są to małe mankamenty, które nie są w stanie przysłonić przyjemności z rozgrywki jaką sama gra daje. Dodatkowo, gra ma już 22 lata (!) a mimo to w ogóle się nie zestarzała jeśli chodzi o samą mechanikę. Plansza może i wygląda na old-skool'ową ale bynajmniej nie przeszkadza to w odbiorze gry. Aha, zapomniałem dodać - tytuł świetnie nadaje się do spędzenia czasu z dzieciakami.