Tą grą często wprowadzałam graczy w świat gier i nie chodzi mi wcale o tych młodszych graczy. Dużo cieplej była przyjmowana na stole niż np. Splendor, który często służy jako "wprowadzacz" do świata planszówek. Jest łatwa do wytłumaczenia i cieszy oko swoimi komponentami. Ma kafelki, kostki, karty,a także losowość, która nie powoduje zniechęcenia do gry. Mimo grania w dużo większe tytuły, często trafia na nasz stół.

Gruby panda zżerający liście/pędy bambusa. Ogrodnik siejący i użyźniający pola Punkty za realizacjęzadań. To wszystko. A jednak.. Jest więcej. Śliczne figurki i niewielka, średnio długa gra, która nie tylko familijnie daje wiele satysfakcji, ale też w gronie średniozaawansowanych osób potrafi dać dużo satysfakcji. Rozgrywka jest opcjonalnie wydłużona, aby zapewnić możliwość zdobycia wymaganej ilości kart + kartę cesarza. Dróg do zwycięstwa jest kilka, ale chyba jednak wybieranie kart Ogrodnika daje największe zwycięstwo - najmniej kart pandy. Trochę słabo, że nie ma, aż takiego balansu, w graniu na dwie osoby o różnym poziomie zaawansowania - ciągnie się po prostu karty ogrodnika, ale czasami zdarza się, że osoba nieogarnięta lub świeża wygra zrządzeniem losu. Nieważne jednak kto wygra, gra jest bardzo ciekawa i śliczna, sporo zabawy oraz sporo satysfakcji po jej zakończeniu. Zagram i sam zaproponuję, choć tematyka nieco błaha.