Gra się pojawiła i szturmem przejęła mój stół. Takie gry to czysty fenomen. Człowiek raz zagra i wie, że to jest to! Rozkłada się szybko, gra się sprawnie, jest wszystko, dobra zabawa, umiarkowane myślenie, umiarkowana interakcja, dążenie do celu, efekt zadowolenia na koniec partii i nawet szybkie podliczanie punktów, które czasem może zaskoczyć. Do samego końca w sumie nie widać kto ma przewagę i kto wygra co nie przekreśla żadnej rozgrywki. Sama gra to budowanie swojej krainy poprzez kafelki terenów i zasiedlanie tych terenów przeróżnymi zwierzątkami;) klimacik jest, budowa jest, poczucie sprawczości jest. Duuuuża regrywalność, każdy kto zagrał albo się mu to pokazało był zadowolony. Takich gier nam trzeba, polecam z czystym sumieniem;) Wady są: wykonanie kart i tekturek jest baaaaardzo słabe, karty się wyginają bo takie cienkie;/ (ale i tak daje 5/5 bo dla tej gry powinno być 6/5;)

Kasztan. Losowe, nieintuicyjne. W ostatnich latach wyszło dużo innych, ciekawszych abstraktów. Plus za ładne wydanie. Dla mnie Kaskadia>Calico>Ostoja. Chyba przez to, że Ostoja jest bardziej taktyczna a pozostałe gry bardziej strategiczne (cele w Kaskadii/Calico mamy wyłożone na początku gry i planujemy pod to sobie od początku, korygując plan zgodnie z tym co dzieje się na rynku vs losowy dociąg kart celów w trakcie gry w Ostoi). Zgodzę się, że losowości nie brakuje żadnej z tych gier, ale losowość w Ostoi jest dla mnie umiejscowiona w najgorszym, najmniej wygodnym dla mnie miejscu (karty do realizacji celów). Więc w Ostoi mamy losowość na kartach celów, losowość w dociąganych zasobach z woreczka, zawoalowany system punktacji, zamknięty obszar jak w Calico, ale który możemy sobie rozplanować tylko połowicznie bo nie wiemy jakie karty celów przyjdą... nie, jestem zdecydowanie na nie, Ostoja najsłabsza z tej trójki.

Nie można przejść obojętnie obok gry określanej mianem nie dość, że wypadkowej Kaskadii i Azula, to jeszcze killera ostatnich abstraktów. W tej grze budujemy siedliska z przepięknych drewnianych i kolorowych żetonów. Te układamy na planszy po to, aby zapunktować z kart celów (dobieramy co chwilę nowe po realizacji poprzednich). Gra wymaga naprawdę dobrego myślenia przestrzennego i umiejętności ułożenia sobie w głowie układów z planszetek. Do tego nie budujemy "na płasko", ale przede wszystkim też do góry. Przecudna gierka i naprawdę jeden z hitów roku.