Dla kogo: Zdecydowanie dla rodzin z młodszymi graczami lub osobami starszymi. Obawiam się, że w innym gronie może nie zdać egzaminu. O co chodzi: W grze odbudowujemy z zniszczony ekosystem jednak, bądźmy szczerzy, że temat jest bardziej umowny niż w nie jednej suchej grze euro. Generalnie będziemy układać domino z wizerunkami zwierząt na planszy, a następnie na sąsiadujących z zwierzętami polach nieużytków sądzić będziemy rośliny za co będziemy punktować. Odczucia: Niestety mimo, że lubię od czasu do czasu zagrać w coś lekkiego. Naturalnie nie przypadło mi szczególnie mocno do gustu. Mechanika jest prosta i niestety nie wydaje mi się żeby dawała jakieś szczególne pole do pokombinowania. Co nie znaczy, że uważam "Naturalnie" za złą grę. Bardziej zwyczajnie nie jestem targetem tego typu tytułów. Zaletą jest zdecydowanie fakt, że niezależnie od zaawansowania w znajomości gier planszowych, wszyscy gracze mają równe szanse. Wykonanie: Gra wygląda zjawiskowo. Plansza, ilustracje na klockach domino, a także duże drewniane wszystko jest rewelacyjne. Do tego ani grama plastiku dobrze wpisuje się do ogólnego tematu ochrony środowiska. Mechanika gry działa, ale nie jest przy tym zbyt kunsztowna.

Kiedy Krystyna Czubówna czyta Go, to wtedy jest Naturalnie 😉 Fotosynteza nie jest dla słabych. Rozgrywka w Naturalnie jest jak partyjka z Darwinem w naturalną selekcję. Trzeba decydować, czy walczyć o przewagę na coraz ciaśniejszym nieużytku, czy zacząć walkę o kontrolę nad wolnym kawałkiem ugoru. Każdą płytkę domina w garści warto przeliczyć pod względem ewentualnego łupu punktowego i czujnie obserwować, jakie krzaczki rywale jeszcze mają do dyspozycji, bo celnie posadzone drzewko może komuś nieźle pokrzyżować plany. Tutaj trzeba być instynktownie wrednym.