Gdyby chcieć dokonać klasyfikacji tego typu abstraktów, trzeba byłoby rozpatrzyć trzy kluczowe składowe takich gier: - mechanika dobierania elementów, - mechanika dokładania (dobranych) elementów do swojej kolekcji, - zasady punktowania. Każdy prawie abstrakt minimalnie różni się w każdym z powyższych aspektów. Jeśli chodzi o "Półeczkę" to w pierwszym aspekcie mamy plansze z której bierzemy od 1 do 3 sąsiadujących w linii elementów (o ile mają one dostępną choć jedną krawędź w momencie rozpoczęcia dobierania). Drugi zaś krok związany jest z komponentem wyróżniającym grę czyli z ową półeczkę (przypominającą plastikową konstrukcję z gier typu Connect 4), w którą wrzucamy pobrane elementy (wszystkie w jeden wybrany wiersz i zawsze od dołu do góry). Punktacja? Jak prawie wszędzie - liczą się odpowiednie układy - są cele globalne (kto szybciej osiągnie, ten więcej punktów zdobędzie) i cele indywidualne. To, że każdy ma swoją półeczkę sprawia, że gra różni się od np. Baśniowej Gospody. Wciąż jednak to tylko kolejna (i to nieprzełomowa) wariacja w tej grupie planszówek. Wyjątkowo prosta (no może Canvas i Kaskadia są prostsze). P.S. Gdyby nie wyprzedaż wydawcy, to bym jej nie kupił.

Półeczka to jedna z tych gier, którą można wyciągnąć zawsze i z każdym. Zarówno wyjadacze jak i nowi gracze będą się świetnie bawić. Co prawda osoby ograne z tytułem będą zapewne lepsze, ale sam akt grania sprawia sporo przyjemności. Otóż w grze będziemy aranżować naszą tytułową półeczkę. Poprzez wrzucanie w trójwymiarową planszę odpowiednich kafelków. Dzięki nim utworzymy wzory stanowiące zadania dające nam punkty. Pamiętajmy jednak, iż gra może zakończyć się zanim skończymy porządkować półeczkę. Dlatego nie ma co zwlekać z jej wypełnianiem. Gra doskonale się skaluje na dowolną ilość osób. Jest szybka, regrywalna, kolorowa i baaaardzo przyjemna. To jedna z tych pozycji must have. Nie masz? Błąd! Idź go napraw!