W grę udało się zagrać dzięki poczcie planszówkowej. Ogólnie zawiodła. Założenie ciekawe, w trakcie rozgrywki tworzymy swoje obrazy z przygotowanych wcześniej szablonów mających przeźroczyste przestrzenie, by móc nakładać na nasz obraz kolejne warstwy i dodawać do niego więcej elementów. W praktyce jednak wygrywało się przez zebranie ogólnie największej liczby punktów, nie skupialiśmy się na estetyce obrazu, ale na jak najefektywniejszym połączeniu. Ostatecznie ten, kto skupiał się bardziej na ułożeniu czegoś sensownego, z reguły przegrywał grę. A można by przecież zrobić na koniec rozgrywki (dodatkowe, niekoniecznie decydujące) rozwiązanie w postaci niejawnego głosowania na najlepszy obraz. Z drugiej strony gra jest łatwa, w sam raz do pogrania z dziećmi, nawet na lekcje plastyki w szkole - jak znalazł. Dzięki temu dzieciaki nauczyłyby się pracy na warstwach w programach graficznych, w mig idzie zrozumieć tę mechanikę dzięki tej grze i zauważyć płynące z niej korzyści.

Canvas to pięknie wydana gra, w której malujemy jak najpiękniejszy obraz, który przyniesie nam jak największą liczbę punktów. Ja miałam do czynienia po raz pierwszy z grą, w której karty są przezroczyste, bo niestety nie grałam w inne tego typu i uważam, że pomysł z przezroczystymi kartami jest super. Przy Canvas czułam to samo co przy grze Psi Park, że jest to przepiękna gra, ale szkoda, że nie jest chociaż troszkę trudniejsza. Jeśli podejdziemy do tego jako do gry abstrakcyjnej, do lekkiego rodzinnego grania, przy którym tylko troszkę kombinujemy tworząc swój obraz to w porządku, ale jeśli wymagamy trudniejszej rozgrywki, bardziej wymagającej, bardziej satysfakcjonującej to niestety nie można tego powiedzieć o Canvas. Pudełko jest bardzo fajne, bo przypomina prawdziwy obraz. Znaczniki oraz karty są bardzo ładnie wydane, ogółem gra ładnie się prezentuje, mechanicznie również ok, ale tak jak wspomniałam jest to bardzo lekka rozgrywka nie wymagająca