Gry z trick-taking

Na początek największa, najcięższa i chyba najgłośniejsza z zestawienia – ARCS. Gra, której raczej nie trzeba przedstawiać. Pełnoprawna gra planszowa bazująca na akcjach przypisanych pod „kolor” kart. Kontrola mapy, gra nad stołem, bitwy rozpatrywane na kościach – wszystko to wyrysowane przez Kyle Ferrina i oparte na trick takingu. Gra, przy której nie przechodzi się obojętnie.

Było trochę za ciężko? Warto rzucić okiem na Briana. Kolejna w zestawieniu gier „z planszą”, jednakże bardziej rodzinna. Draft kart, kontrola mapy, „multi-use” kart - z drugiej strony budowa klasztorów, walka z wikingami i zaślubiny (w tym z Księżniczką z Danii). Wszystko to po to, aby zostać Wielki Królem Irlandii!

Czas na pierwszego przedstawiciela gier karcianych. Deklaracja ilości lew, jaką chce się zebrać, kolor ATU – klasyka. Tu wchodzą karty jednego koloru (wszystkie!) i własna plansza gracza, która informuje, czy dany kolor się ma, czy jednak nie. Dodatkowo układany wzór na „planszy głównej”, który może zapunktować, jeśli spełnimy wcześniejszą deklarację. No i te koty.

Kierki na sterydach. Asymetryczna zdolność każdego z graczy w każdej rundzie + drobny modyfikator na każdą rundę połączony z kierunkowanym przekazaniem kilku kart. To są serio Kierki na sterydach. Do zagrania z absolutnie każdym bez względu na wiek. No chyba, że ma awersję do Kierek.

Za górną knieję ! Trick taking + solo = niemożliwe? A jednak! Gra składająca się z 8 rund, w których trzeba zebrać konkretną ilość lew. Pomagają nam nasi sojusznicy, którzy powodują określone działania – timing ich zagrania to „mięso” tej gry. No bo jak wygrać rundę, gdy nie można zebrać żadnej lewy, a na ręce dwa najwyższe ATU? Serio działa! I prosta w obsłudze. Dla lubiących wersje cyfrowe – do sprawdzenia za friko na BGA.

Najprawdopodobniej najlepszy stosunek wielkości pudełka do czasu rozgrywki w tym zestawieniu Klasyk: cztery kolory + ATU, najsilniejsza karta zgarnia lewę, obowiązek obstawienia koloru. Gdzie tu twist? Gra trwa 8 rund (na początku może wydawać się, że liczba rund jest za duża), a po każdej standardowo dobieramy określoną liczbę kart z tych zebranych podczas gry – jeżeli jednak nie posiadamy wymaganej liczby kart, dobieramy nowe, jeszcze nieużyte w partii. A nowe karty są lepsze niż te startowe, znacznie lepsze. I tu się pojawia się kwintesencja gry – kiedy starać się zgarniać lewy (każda zgarnięta karta daje punkt), a kiedy je odpuszczać celem zdobycia lepszych kart.

Nowość z Essen. Trick taking z motywem tworzenia swojego super bohatera. Na początku każdej z 5 rund Twoja postać dostaje nową umiejętność, która wpływa na „styl” gry gracza i buduje „historię” postaci. Gra sprowadza się do zoptymalizowania stylu gry do otrzymywanych kart umiejętności – ostatnia z nich (ujawniana przed piątą rundą) jest wybierana przez gracza z dwóch otrzymanych na początku rozgrywki.

Kooperacyjny trick taking ociekający klimatem Władcy Pierścienia. Gra podzielona na 18 scenariuszy oddających w pełni pierwszy tom trylogii Tolkiena. Gracze muszą spełnić warunki każdej z występujących postaci– w zależności od scenariusza. Pozycja obowiązkowa dla każdego fana Śródziemia lubiącego zbieranie lew.

Teoretycznie standardowe, proste branie lew – pięć kolorów, obowiązek obstawienia kolorów, najsilniejsza karta wygrywa. Dlaczego więc warto rzucić okiem? Kości. Na początku każdej z rund (4) gracze draftują kości które mają takie same kolory jak karty. Po drafcie na stole zostaje jedna z nich, która określa kolor i wartość ATU na daną rundę. Wybrane przez graczy kości traktuje się tak samo jak karty, lecz są widoczne dla reszty graczy. Na koniec rundy graczowi musi zostać jedna z kości – jej wartość określa ilość lew jakie chce zebrać w danej rundzie. Jeżeli pokrywa się ona z ilością zebranych lew, gracz otrzymuje dodatkowe (sporo) punkty.

Dostępność – gra jest trudno dostępna ze względu na słabą dystrybucję (japoński wydawca). Może to być istna perełka każdego geeka :)