Gry abstrakcyjne

Zważywszy na fakt, że Azul Mini to po prostu pomniejszona, wycieczkowa wersja klasycznego Azula, nie trzeba raczej mówić, że to świetna gra abstrakcyjna. Gra jest piekielnie prosta w swoich zasadach: z jednego z dostępnych warsztatów bierzemy wszystkie kafelki jednego koloru, a resztę wysypujemy na środek. Kafelki te umieszczamy w jednym dostępnym na naszej planszetce wierszu, pilnując zasad umieszczania. Na koniec rundy każdy gracz, o ile wypełnił dany rząd, umieszcza pojedynczy kafelek w tym kolorze na odpowiednim miejscu głównej części swojej planszy, zdobywając za to punkty. Gra trwa aż któryś z graczy nie wypełni w pełni jednego rzędu płytek. Tylko tyle i aż tyle, ale niezwykle przyjemnego móżdżenia w tym co nie miara. Dodatkowo wersja Mini jest tak skonstruowana, że bez obaw możemy oddać się przyjemności układania azulejos gdziekolwiek chcemy, bez ryzyka rozsypania czy przypadkowego przesunięcia się płytek. I korzystając z okazji, serdecznie polecam po prostu całą serię gier Azul. Każda ma podobny mechanizm pobierania kafelków z warsztatów, ale poza tym ma jakiś swój własny, unikalny twist!
~Kryspin

Calico jest to nie tylko trójkolorowy rodzaj umaszczenia kota, ale również świetna planszówka. W grze mamy za zadanie uszyć kołderkę, która ma przyciągnąć jak największą zgraje futrzaków. W tym celu układamy odpowiednio kawałki materiału dopasowując je wzorami oraz kolorami... Brzmi łatwo? Nic bardziej mylnego! Gra co prawda niema skomplikowanych zasad, ale ułożenie materiałów tak by uszyc idealną kołderke u nie jednego gracza wywołuje zakłopotanie na twarzy. Jedną z zalet gry jest też możliwość ułatwienia zasad tak aby można też było zagrać z młodszymi lub mniej obeznanymi graczami. Jest to abstrakt, do którego zawsze z wielką chęcia wracamy i polecamy ją każdemu fanowi kotów i planszówek.
~Jacek

Doniczki, czyli trzecia część nieoficjalnej trylogii abstrakcyjnych gier od Lucky Duck Games, powinny zainteresować fanów florystyki. W tej grze będziemy dbać o to, by różnorodne rośliny miały dostęp do właściwie oświetlonego pomieszczenia i przy okazji, by te posiadały odpowiednie dla siebie dekoracje, meble czy zwierzątka domowe. Doniczki to gra karciana, gdzie będziemy na siatce 5x3 kart budować swoje domostwo. W swojej turze gracz wybiera jedną dostępną kartę pomieszczenia albo rośliny, po czym wykłada ją, stosując się do zasad umieszczania w swojej siatce. Pokoje zapewniają różnorakie oświetlenie, w zależności od strony karty, a rośliny bujnie rosną, o ile wymaganie oświetlenia zostaje spełnione. Mamy tu zagadkę na poziomie sensownego umieszczania kart, w trakcie gry zdobywamy również żetony dekoracji, które dają dodatkowe punkty na koniec gry (i jeszcze więcej, jeśli kolorystycznie pasują do pokoju), żetony akcji specjalnych, które pozwalają np. podlać kwiatki co przyśpiesza ich wzrost, w końcu mamy też osłonki na doniczki, do których wsadzamy w pełni rozwinięte kwiaty. Doniczki w świetny sposób łączą ciasnotę i trudność decyzyjną Calico z bardziej otwartą formułą Kaskadii, więc jeśli polubiliście któreś z tych dwojga, to Doniczki również powinny Wam przypaść do gustu.
~Kryspin

Doktor Reiner Knizia potrafi zaskoczyć, czasem pozytywnie, czasem negatywnie. Chociaż to drugie rzadziej i raczej mam tu na myśli zbyt prosty tytuł względem moich oczekiwań. Inaczej jest jednak z tytułem Mille Fiori, który jest niezależny językowo i wydawnictw G3 wypuściło ten tytuł po prostu dołączając polską instrukcję. Prosty i szybki zabieg i już mamy nowy fajny tytuł na naszym rynku. 

Czym jest Mille Fiori? To przepiękny abstrakt z kolorowymi szkiełkami, które umieszczamy na trochę już brzydziej wyglądającej planszy pełnej rombów. Mamy tu fajnie działający draft kart oraz satysfakcjonujące tworzenie combosów z położonych płytek – czasem naprawdę możemy dobrze zapunktować! Gra się bardzo przyjemnie, szybko i zbieranie punkcików za obszary przez całą grę, przypomina w pewnym sensie satysfakcję z punktowania w Zameczkach Burgundii. Gry są oczywiście zupełnie nie podobne do siebie, ale takim czułem vibe.
~Mateusz

Rój to logiczną grą dla dwóch osób. Celem gry jest otoczenie królowej przeciwnika. Każdy gracz ma jedenaście płytek przedstawiających pięć różnych owadów. Gracze wykonują swoje ruchy na zmianę. W swoim ruchu mogą albo dołożyć owada do roju albo przesunąć jedną z wcześniej zagranych płytek. Każda płytka porusza się w unikalny sposób, naśladujący ruch przedstawionego na niej owada.

Rój jest minimalistyczną grą, przypominającą klasyczne szachy, więc gdy nie można popisać się pięknymi grafikami, należy wykazać wysoką jakość komponentów. Kafle z owadami są bardzo grube i ciężkie. Czuć ich wagę w dłoniach, grafika jest jasna i spójna, nie da się pomylić ze sobą owadów. Genialnym pomysłem jest również dodanie zapinanej, wodoodpornej saszetki, dzięki której będziemy mogli zabrać rój wszędzie. Porządne wykonanie pozwoli nam rozgrywać pojedynki na trawie, czy nawet plaży bez obaw, że komponenty się uszkodzą.

Zasady gry są bardzo intuicyjne. Każdy owad porusza się w sposób podobny, do tego, jak funkcjonuje na co dzień w przyrodzie. Przykładowo, konik polny przeskakuje przez inne zwierzęta, a żuk potrafi wejść na inne kafle. Jednak mimo znajomości zasad, rozgrywka wcale nie jest łatwa do wygrania i co najlepsze, w Roju istnieje wiele sposobów na krzyżowanie planów przeciwnikom.
~Kasia

Sagrada to kolorowa, abstrakcyjna gra kościana od wydawnictwa FoxGames. W rozgrywce wcielamy się w artystów współzawodniczących w tworzeniu najpiękniejszego witrażu w bazylice Sagrada Familia. W trakcie rozgrywki gracze będą wybierać kostki z wylosowanej puli i układać je w ramkach witraży według ustalonych reguł. Jednocześnie spróbują zgarnąć jak najwięcej punktów poprzez wykonywanie celów. Możliwe, że po przeczytaniu o kostkach, pomyśleliście: „głupia losowa gra”, otóż nie do końca. Nie powiem, żeby losowości nie było w grze wcale, ale jest wiele sposobów, by nad nią zapanować. Najważniejsze jest odpowiednie zaplanowanie rozmieszczenie w przyszłości dobranych kosteczek. Pomocne są również karty warsztatów, które mogą uratować nas z opresji.

Wrażenia po i w trakcie rozgrywki są bardzo pozytywne. Gra przyciąga gamą kolorów na witrażach. Występuje w niej pewna losowość, jednak jest ona do zaakceptowania. Sagrada jest przepiękną, abstrakcyjną grą kościaną, która ma już spore grono fanów. Rozgrywka jest dynamiczna, zasady łatwe i szybkie w tłumaczeniu. Poziom trudności nie jest wysoki, więc w Sagradę może zagrać każdy.
~Kasia