Gra The Godfather: Imperium Corleone Portal Games

Któż nie zna klasycznego Ojca Chrzestnego? Zarówno bibliofile jak i kinomaniacy na całym świecie stawiają książkę Mario Puzo lub film Capoli jako ponadczasowy klasyk - i ciężko się takiemu stanowi rzeczy dziwić. Czy Eric Lang przeniósł tym razem tak uznaną opowieść na planszę by dołączyć do grona klasyków Ojca Chrzestnego? Gra wydana jest przepięknie. Wszystko w zasadzie robi swoją robotę - plansza jest ładna i czytelna, figurki z masą detali i przyjemne dla oka, metalowe walizki do chowania brudnych pieniędzy... przecudowny gadżet. I do tego karty, które... ano właśnie, karty. Jedyny minus wykonania, gdyż na 44 kartach zleceń użyto tej samej grafiki, która stanowi również okładkę i rewersy każdej karty w grze (a tych sporo jest). Przy tak bogato ilustrowanej instrukcji, świetnym malunkom Karla Kopinskiego, grafika gry, nieco boli, że tam, gdzie można wrzucić kolejne piękne obrazy, wydawca zdecydował się na tak spore uproszczenie. Niemniej jest to jedyna skaza na doskonale wydanym produkcie - cała reszta to dla mnie najwyższa klasa. O samej mechanice rozpisywać się nie będę, bo wystarczy wejść na youtube, zerknąć do instrukcji dostępnej na stronie wydawnictwa Portal czy też przeczytać inne recenzje. Całość sprowadza się do paru mechanik - worker placement, czyli wysyłaniu swoich "robotników" (w tym wypadku gangsterów oraz członków rodziny) na planszę, by ci wykonywali akcję (lub też dwie lub trzy) z danym miejscem powiązane; area control, czyli walkę o dominację w poszczególnych regionach; hand management, bo ilość kart na ręce jest ograniczana pod koniec każdej rundy i trzeba odpowiednio zarządzać swoją ręką; set collection, gdyż zbieramy zestawy Nielegalnych Towarów w celu realizacji zleceń od Dona Corleone; licytacja z racji sojuszników, o których bić się będziemy pod koniec każdego z czterech aktów i... pewnie jeszcze dałoby się jakiś mechanik w tej grze znaleźć. Wydaje się dużo i skomplikowanie? W żadnym razie! Godfather: Imperium Corleone jest grą całkiem prostą - wytłumaczenie jej zasad zajmuje parę minut i wszyscy w lot rozumieją o co w tym chodzi. Pomimo jednak swojej prostoty posiada dużą głębię decyzyjną i człowiek w każdej rundzie zastanowi się parę razy nim wykona swój ruch, bo czynników jest wiele. Pod tym względem wielki szacunek dla pana Langa - w tak prostych zasadach wplótł tak wiele świetnie zazębiających się mechanizmów, przy okazji nie męcząc gracza i nie przesadzając ze złożonością. Czy w takim razie gra ta powinna zostać klasykiem? Odpowiedź brzmi... raczej nie. Jest dobra. Goddamnit, nawet bardzo dobra. Ale do klasyka jej troszkę niestety brakuje. Niemniej warto mieć ją na półce i czasami radośnie zatopić gangsterów innych graczy w rzece Hudson, poczuć dreszczyk emocji realizując kolejne zlecenia dla samego Ojca Chrzestnego i cieszyć wzrok doskonałym wykonanie planszy czy figurek. Gra w mojej skali dostaje 8/10 z maluteńkim plusikiem. Polecam!

Gra jest świetna i się nie dłuży. Dużo negatywnej interakcji i sporo zwrotów akcji, trzeba patrzeć co kombinują inni. Ale ogólnie zostawia bardzo pozytywne odczucia. Wykonana też bardzo solidnie, co tłumaczy cenę gry. Zasady są proste, chociaż jak zwykle pierwsza rozgrywka zajmie najwięcej czasu.
Jedyne, do czego można się przyczepić to mała liczba surowców i powtarzalność rozgrywki przez ogarniczoną liczbę kart lokacji i sprzyierzeńców.
Polecam grać wraz z soundtrackiem z filmu ;)

Ze strony sklepu wszystko ok. A gra takie 4/5 we dwie osoby.