Dla tych co nie grali nigdy w pierwszego Azula, przedstawimy w skrócie zasady tego popularnego abstrakta 😉

W trakcie swojej tury każdy gracz wybiera płytki z jednego z warsztatów na środku stołu, ich liczba jest zależna od liczby graczy, a na każdym z nich na początku rundy leżą po 4 płytki. Gdy wybierzemy określony warsztat, bierzemy wszystkie płytki jednego rodzaju i układamy w swoim magazynie po lewej stronie planszetki. Pozostałe “zrzucamy na środek planszy”.  Stąd też będzie można brać płytki. Następnie, gdy już wszystkie płytki zostały zabrane w danej rundzie, gracze jednocześnie – w ściśle określony sposób – przenoszą zebrane płytki na ścianę pałacu, po prawej stronie planszetki. Po ułożeniu płytek na ścianie podliczane są punkty, gramy do momentu aż ktoś ułoży poziomą pełną linię. Wygra gracz, który zdobędzie najwięcej punktów.

Warto jeszcze nadmienić, że po lewej mamy wiersze z pustymi polami w liczbie od 1 do 5, i to właśnie tyle płytek tego samego rodzaju trzeba zebrać w danej linii, aby móc potem przełożyć jeden z nich na prawo, na układaną przez nas czekoladową mozaikę. Także jak widać, górne poziomy układać łatwo, na dolnych trzeba się trochę napracować i zebrać więcej zasobów. Tak wygląda kwintesencja Azula 😉

A co przynoszą specjalne fabryki, dodane w tej czekoladowej odsłonie? Przed rozpoczęciem gry, a następnie na początku fazy każdej rundy, przed zapełnieniem żetonów fabryk tasujemy wszystkie 9 żetonów niebieską stroną ku górze. Następnie układamy wokół środka pola gry zgodnie z zasadami przygotowania gry i losowo obracamy tyle żetonów, ilu graczy bierze udział w rozgrywce, na złotą stronę (z efektem). Efekty są różne, dokładamy dodatkową płytkę, przekładamy te z sąsiednich warsztatów lub dostajemy bonusową możliwość umieszczenia kafelka “na podłodze” bez straty punktów.