Pomimo wielu głosów innych planszówkowiczów, nie zgadzam się z większością i uważam, że nowa szata graficzna działa pozytywnie na odbiór gry. Największym mankamentem są kolory planszy, bo jak już ją odświeżyli, to mogli poszukać mniej podobnych odcieni, ale i tak całościowo nie jest źle. Karty są ładniejsze, mepelki zamiast kosteczek, El Grande na koniach i w końcu jakaś figurka przedstawiająca prawdziwego króla. Super! Co do samej gry, to była to dla mnie legenda, więc możliwe, że moje oczekiwania były wygórowane. W istocie jest to bardzo łatwa gra. Jest kilka decyzji do podjęcia i pewnie przy większej wprawie mają one wielkie znaczenie. Jednak w pierwszych kilku partiach dopiero staramy się wyczuć, które karty są mocniejsze, jak zarządzać naszymi kartami, jak powstrzymywać przeciwników i najważniejsze - jak zdobyć więcej punktów niż reszta. Podoba mi się prostota, łatwe mechaniki, lepszy wygląda. Pomimo pierwszego rozczarowania, to nie mogę się doczekać kolejnych rozgrywek, odkrywania taktyk i poznania dodatków! Ocena po 5 partiach w 3, 4 i osób. Średni czas gry = 81 min.

El Grande to świetny tytuł, który pomimo upływu 28 lat wciąż może stać obok współczesnych tytułów. Zaskoczyło mnie swoimi prostymi zasadami, które wcale nie czynią gry prostacką, wręcz przeciwnie. Rozgrywka jest wymagająca i pobudzająca umysł do planowania i kombinowania. Świetny stosunek złożoności zasad do tego, co oferuje sama rozgrywka. Podczas gry jest wiele momentów, w których trzeba się zastanowić nad ruchem. Mimo tego gra jest bardzo szybka. Widać trochę, że gra ma ponad dwie dychy na karku, patrząc na minimalizm zasad oraz właśnie czas rozgrywki. Jednak dla mnie to są same zalety! Dawno nie grałam w taki tytuł, który przy minimum skomplikowania, sprawia mi tak dużo zabawy. Dobrym rozwiązaniem okazało się również trójwymiarowe castillo, które wprowadza konieczność zapamiętywania ruchów graczy, ale również świetne doznania wizualne podczas podnoszenia bramy. ~ Edyta