Dla kogo? Dla fanów lekkich gier euro z zerową negatywna interakcja. Z łatwością do ogarnięcia nawet dla nieogranych osób, które miały po prostu już do czynienia z nowoczesnymi grami planszowymi. Bardzo dobry wybór na grę drugiego kroku. O co chodzi? Jako badacze trafiamy na tajemniczą zapomniana przez świat wyspę Arnak, w celu odkrycia tajemnic zaginionej przed wiekami cywilizacji. Będziemy, badać ruiny, prowadzić wykopaliska, a także stawiać czoła nieokiełznanym bestiom. Gra to worker placement połączony z deck builderem. Rozgrywka dzieli się na 6 rund, w których mamy całkiem duży wachlarz możliwych działań i można trochę pomóżdżyć. Odczucia: Zaginiona wyspa arnak jest grą lekka i dość przyjemną, chociaż dla mnie to raczej wybór na granie z młodzieżą lub osobami ceniącymi sobie przede wszystkim wygląd gier. Niby wszystko działa, ale temat jest bardzo na siłę. Element oswajania bestii jest tak absurdalny, że mimo iż z reguły mi to nie przeszkadza to tu mierziło. Osobiście w kwestii gier podobnych mechanicznie, zdecydowanie chętniej sięgnę po Diunę Imperium. Zaletą jest na pewno fakt, że gra działa bardzo dobrze na dwie osoby. Wykonanie: to zdecydowanie jedna z najładniejszych i najlepiej wykonanych od strony estetycznych gier. jakie znam Plansza, karty, znaczniki, zasoby...słowem wszystko wygląda rewelacyjnie i bardzo cieszy oko wyglądając jak z wersji premium. Jakość elementów też nie daje nic do życzenia. Mechanicznie jak wspomniałem wszystko się spina... chociaż te bestie są naprawdę bez sensu...

Gra zdecydowanie zasłużyła na swoje pozytywne opinie i zebrane nagrody, choć wydaje mi się, że jej sukces w dużej mierze jest zasługą świetnego pierwszego wrażenia, jakie Arnak wywiera na graczach po rozłożeniu na stole. Przepiękna, ogromna plansza, cieszące oko ilustracje na kartach oraz niesamowicie klimatyczne znaczniki surowców (groty, tabliczki, kryształy) - wszystko to sprawia, że Wyspa nas wciąga i pochłania. O ile zasady są proste, o tyle sama rozgrywka - o wiele bardziej wymagająca. Do wykonania mamy mnóstwo dostępnych akcji, a niezbędnych zasobów tak mało! Od samego początku pojawia się więc syndrom zbyt krótkiej kołderki. Umiejętność planowania wprzód i oszczędnego zarządzania surowcami jest niezbędna, żeby przetrwać na tej Wyspie. Ta mnogość możliwych decyzji i dróg do zwycięstwa (eksplorować? kupić kartę? rozwijać tor badań?) sprawia jednak, że ten rajski klimat, który nas wciągnął, zostaje gdzieś w tle, a rozgrywka nabiera kształt wyrachowanej, chłodnej kalkulacji. Gracze, podobnie jak eksploratorzy Wyspy, będą potrzebować sporo wody, bo z ruchu na ruch, z akcji na akcję robi się coraz bardziej sucho. Arnak to po prostu przepięknie wydane euro pełną gębą.