Nie przepadam za Muchkinem, kilka partii i wystarczy. I to chyba waży na ocenie Stworów. Autor gry czerpie bowiem z ducha Munchkina, z humoru i klimatu tego klasyka. I mimo, że mechanicznie Stwory są chyba ciekawsze, mają kilka twistów, zerkają też w stronę rubasznej slowoanszczyzny to jednak gra nie skradła mi serca. Owszem, partnerom znad stołu, pasowało, zasmiewali się do łez, więc chyba.. wszystko gra. Ale to ja, a nie oni, piszę tę opinię, dlatego ocena jest jaka jest.. umiarkowana!

Szkoda, że ta gra jest niewystarczająco doceniona, ewentualnie troszkę już zapomniana, bo moim zdaniem jest świetna, a my się bawimy przy niej znakomicie. Zawsze jest zabawnie przy stole, opisy na kartkach są śmieszne, grafiki na kartach podobają mi się, a jeśli chodzi o potwory, to są trochę straszne i trochę obrzydliwe, ale o to tu chodzi. Rozgrywka jest bardzo prosta, gdyż kupujemy na początku swojej tury ekwipunek - jeśli chcemy, potem dobieramy kartę wioski, a następnie kartę z tali gościńca, w której to najczęściej są potwory, ale również zabawne wydarzenia. Następnie decydujemy, czy chcemy walczyć z potworem, czy też założyć na niego zlecenie. Zabijamy potwory, rywalizujemy ze sobą, podkładamy sobie świnie dosłownie i w przenośni. Żadna rozgrywka jeszcze nigdy mnie nie nudziła, za każdym razem jest tak samo przyjemnie i zabawnie. Uważam, że to jedna z lepszych karcianych, tym bardziej cieszy fakt, że autorem jest Polak. serdecznie polecam Stwory z obory