Pax Pamir jest jedną z gier dzięki którym stałem się dużym fanem Pana Cole'a Wehrle. Wykonanie nietuzinkowe. Zamiast planszy - obrusik. Zamiast mepli, czy figurek - pseudo kredowe piony. Ilustracje na kartach w klimacie z epoki. Wszystko to buduje klimat. Mechanicznie to tableau builder. W grze opowiadamy się za jedną z frakcji, która próbuje zdobyć udziały w Afganistanie. Jeśli naszej frakcji nie idzie? Coż... każdy ma prawo do zmiany poglądów. W tej grze zawsze staniemy za mocniejszym. No chyba, że wszyscy stają za mocniejszym, wtedy liczy się ten, który mu się bardziej podlizał ;) O dziwo gra działa dobrze nawet na dwie osoby, tylko często biją się ze sobą dwie frakcje.

Z początku gra wydaje się skomplikowana i może lekko nużąca, jednak z czasem trwania rozgrywki naprawdę wciąga. Rozgrywka jest dosyć dynamiczna, a zwycięzca co turę może wydawać się inny. Od obmyślania różnych opcji i wariantów postępowania paruje mózg. Oprawa wizualna ma swój klimat i nadaje tej grze wyjątkowy charakter. Osobiście nie wydałabym na tę grę tyle pieniędzy, za ile była ona do kupienia, ale chyba po prostu jestem większym fanem innych tytułów.