Na co czekamy w roku 2021?

Tutaj sprawa jest prosta! Dwie rzeczy, które uwielbiam: uniwersum Diuny i mechanika Detektywa. Do sięgnięcia po książkę Franka Herberta skłoniła mnie jedna z recenzji Diuny: Imperium, którą obejrzałem w grudniu. Jeszcze przed końcem roku skończyłem pierwszy tom sagi i muszę przyznać, że zarówno historia jak i świat stworzony przez Herberta skradł moje serce. Dlatego trudno wymarzyć sobie bardziej wyczekiwany tytuł niż gra kładąca nacisk na fabułę umiejscowioną na Arrakis. System Detektywa też bardzo przypadł mi do gustu, więc oczekiwania są bardzo duże. 

4X to mechanika, która zawsze mnie ciekawiła i dawała poczucie grania w coś epickiego. Jednak ze względu na to, że w grach nie jestem wielkim fanem tematyki kosmicznej, to gry z tą mechaniką nieczęsto trafiały na stół. Starożytne cywilizacje walczące o rozwój swoich imperiów i dominację dużo bardziej przemawiają do mojej wyobraźni, więc nie mogę się doczekać pierwszych partii w Clasha.

Od kiedy usłyszałem o nowej edycji tej gry byłem bardziej zaintrygowany tematem niż zainteresowany samą grą. Słysząc jedynie tytuł wyobrażałem sobie coś w stylu K2 dla gamerów – walka o to kto wyprzedzi pozostałych graczy w wyścigu na szczyt góry. Obejrzane recenzje zmieniły jednak ten obraz diametralnie. Negocjacje, walka, kontrola obszarów w ciekawym settingu – to jest coś co trzeba spróbować.

Tworząc bio ekipy Planszeo (możecie je zobaczyć na naszym Instagramie w przypiętych relacjach) uświadomiłem sobie, że kontrola obszarów to ulubiona mechanika całej trójki. Wspominając wiele naszych rozgrywek jestem przekonany, że idealna gra z tego gatunku to taka, w której można wbijać sobie noże w plecy, a potem przekonywać ugodzonego tym nożem, że to w sumie dla jego dobra. Na początku myślałem, że Wojna szeptów to kolejny, podobny przedstawiciel gatunku. Jednak mechanika, w której nie jesteśmy bezpośrednio jedną z frakcji na mapie, a jakąś ligą cieni, która spogląda z góry na wszystko to, co dzieje się na mapie jest na tyle intrygująca i innowacyjna, że koniecznie muszę to wypróbować.

Zgodnie z moją metodologią, jeżeli lubię mechanikę w grze oraz zachęcił mnie temat gra ląduje na liście życzeń. I tak dokładnie jest w przypadku Tyrants of the Underdark (aka Tyranów Underdarku). Budowanie talii, kontrola obszarów i dobre recenzje tych, którzy już zagrali przekonują mnie już w zupełności. Aktualnie w RPG nie grywam, ale początek mojej przygody z planszówkami był też związany z tym gatunkiem, a konkretnie z Dungeon&Dragons. Także zgodnie z przyjętą metodologią temat też mi pasuje, więc czekam na premierę z niecierpliwością.

Jak tylko zacząłem tworzyć moją kolekcję gier na Planszeo byłem pewny, że pierwszym tytułem, który umieszczę na liście „Chcę kupić” jest Brzdęk Legacy. Uwielbiam budowanie talii i bardzo cenię to co z tą mechaniką robi Brzdęk. Co prawda obie wersje gry (fantasy i kosmiczna) są dla mnie trochę za lekkie, przez co nie gram w nie aż tak często, ale aspekt kampanii i zmieniającej się rozgrywki w 100% przekonuje mnie do tytułu, który Lucrum zapowiedziało na ten rok (proszę nie przesuwajcie już więcej premiery). Mam jedynie obawę, że nie złapię klimatu i warstwy humorystycznej tak ważnej w Brzdęku, ale nie zniechęca mnie to do zamówienia tego pudła, gdy tylko pojawi się w przedsprzedaży.

Ta gra obecna jest w przekazie medialnym jako połączenie euro i area control. I w zasadzie to wystarczy, żeby mnie nie tylko zainteresować, ale też namówić do zagrania w Dominant Species. Fanem tematu prehistorycznych zwierząt nie jestem, ale też nie przeszkadza mi on jakoś szczególnie, więc nawet dla samej mechaniki na pewno zamówię najpóźniej w dniu premiery i liczę, że znajdę kompanów do spędzenia kilku godzin nad tą planszą.

Oprócz gier z dużą interakcją uwielbiam też ciężkie euro. Wystarczy wspomnieć, że w mojej absolutnej topce ulubionych gier jest Feudum i Barrage. Food Chain Magnate wpisuje się w ten poziom móżdżenia, a pasujący mi bardzo temat gastronomii sprawia, że jest to absolutny must have. Dobrze, że Portalcon nie był późnym wieczorem, bo moja reakcja po pojawieniu się grafik z tej gry na ekranie zdecydowanie podpadałaby pod zakłócanie ciszy nocnej.

Na pewno znacie te zagadki, w których trzeba wybrać element lub słowo, które nie pasuje do pozostałych – każdy przerabiał coś takiego ucząc się języków obcych. Podejrzewam, że jak zobaczyliście zdjęcie tej gry i już wcześniej o niej słyszeliście to zaczęliście się zastanawiać czy ten wpis to nie jest takie właśnie ćwiczenie. Lekka karcianka o malowaniu obrazów? Racja, nie jest to może modelowy przedstawiciel tego, co najbardziej lubię w grach, ale na tego typu listach warto pamiętać o swoich współgraczach, którzy niekoniecznie mają takie same upodobania jak wy. Jak już co tydzień przychodzą do Was kartony z nowymi grami to zamówcie od czasu do czasu coś, co wpadnie w oku Waszym współgraczom i domownikom.

Może i jest to lekka gra, może i jest w pewnym sensie jednorazowa, ale to czego też szukam w grach to innowacyjność. Pamiętam jak jako dziecko siedziałem na książeczkami „Gdzie jest Wally” i lubiłem szukać tego chudzielca w koszulce w paski. Jeżeli ta zabawa jest rozbudowana do poziomu gry i dodatkowo nie kosztuje dużo (sprawdźcie ceny w sklepach klikając w pudełko gry obok) to jest to no brainer.

W tym momencie pewnie wielu z Was ma przed oczami słynną scenę z sagi „Pieśni Lodu i Ognia” kiedy to Cersei Lannister maszeruje przez Królewską Przystań w swoim pokutnym pochodzie, a wszyscy dookoła krzyczą „Shame, shame!”. Tak, nie grałem jeszcze w Great Western Trails, bo we wszystko co jest na rynku zagrać się po prostu nie da. Zapowiedź nowej edycji gry dała mi jednak nowy impuls, który zapewne przerodzi się w zakup i to pewnie niedługo po premierze. 

Kolejnym klasykiem, który ma doczekać się nowej edycji, a którego nie udało mi się dorwać mimo wielu prób zdobycia między innymi na licytacjach WOŚP jest Pan Lodowego Ogrodu. Jak zdążyliście zauważyć area control uwielbiam, doceniam też bardzo gry asymetryczne, więc już od strony mechanicznej ten tytuł mnie kupił. Dodając do tego powieści Grzędowicza, które bardzo przyjemnie mi się czytało nie potrzeba więcej argumentów, żeby gra znalazła się na mojej liście życzeń.