Gry do 30 minut

Chyba każdy z nas choć raz na jakiś czas słucha muzyki. Ta gra jest okazją, żeby lepiej poznać gusta muzyczne naszych współgraczy, ale także swoje skojarzenia związane z muzyką i obrazem. Bowiem celem naszej zabawy jest wybranie spośród 4 propozycji okładki najlepiej pasującej do słyszanego utworu. Dokonujemy tego poprzez tajne głosowanie na jedną z zaprezentowanych okładek. Im więcej spójnych głosów tym więcej punktów zdobędziemy.

Szalona imprezowa zabawa może odbywać się w dwóch trybach: kooperacyjnym i rywalizacyjnym.

Totalnie zakręcona zabawa. Musimy jak najszybciej doliczyć się 5 symboli lub 5 kolorów i być pierwszymi, którzy uderzą w dzwonek. Naszym celem jest zdobycie jak największej liczby kart. Brzmi prosto - ot mamy wyłapać moment, w którym na stole odkryte zostanie pięć symboli w jednym kolorze albo pięć takich samych symboli. Niby nic. Ale uwierzcie nam, że w ferworze gry Wasze umysły będą Was nie raz sprowadzać na manowce. Będziecie się zastanawiać, czy już widzicie 5 takich samych symboli albo czy jest już 5 różnych symboli w takim samym kolorze. A mózg będzie się rozgrzewał do czerwoności. A jeśli do tego współgracze wykażą się refleksem, to zostaniecie z niczym. Emocjonująca zabawa gwarantowana.

Gra bazuje na noweli Strange Case of Dr Jekyll and Mr Hyde szkockiego autora Roberta Louisa Stevensona, opublikowanej w 1886 roku. W dużym stopniu odzwierciedla walkę pomiędzy dwoma skrajnymi osobowościami. Jeden z graczy wciela się w postać doktora Jekylla, a drugi – pana Hyde’a. Podczas trzech rund pierwszy będzie starał się, żeby znacznik przemiany (ta metalowa figurka) nie powędrowała na ostatnie pole na planszy. Cel drugiego gracza, jak się można domyślić, jest całkowicie odmienny – zrobi wszystko, żeby znacznik jednak znalazł się na ostatnim polu planszy.

Jekyll i Hyde to kawał naprawdę znakomitej gry dwuosobowej opartej na mechanice zbierania lew. Gry, w której naprawdę trzeba pomyśleć, żeby wygrać. Gry, w której naprawdę sporo się dzieje, pełnej zwrotów akcji.

Tajemnica w 5 minut to kooperacyjna gra dedukcyjna. Całe nasze zadanie jako śledczych skupia się na odszukiwaniu symboli na kartach scen, zdobywaniu wskazówek i z ich pomocą wykluczaniu podejrzanych, by znaleźć tego jedynego lub kilku winnych całego zamieszania. Oczywiście każde ze śledztw może się rządzić swoimi dodatkowymi prawami (np. wymagać znalezienia konkretnego przedmiotu czy aresztowania konkretnych sprawców).

Gra szturmem wdarła się pod nasz dach i do naszych serc. Bardzo lubimy poszukiwanie sprawcy kradzieży wihajstra - niezależnie czy nam się to udaje czy nie (bo raz nasza przygoda kończy się sukcesem a innym razem zaliczamy porażkę). Prostota zasad, ciekawe urządzenie w postaci krypteksu, różnorodne scenariusze śledztwa - to wszystko sprawia, że gra chętnie pojawia się na naszym stole.

Track to dźwiękowa gra detektywistyczna. Gra oparta o specjalną aplikację zawierającą dźwiękowe nagrania niezbędne do rozwiązania sprawy. Przenosi nas do słonecznego Siren Bay. Dostajemy powołanie do służby w nowej sekcji tamtejszej policji - S.B.A.B (Siren Bay Audio Brygada). Zadaniem sekcji jest podsłuchiwanie przestępców i śledzenie ich za pomocą kamer monitoringu. Do rozwiązania mamy szereg spraw (15 akt sprawy).

Tracks pozwala nam poczuć się jak śledczy w akcji. Z pewnością dostarcza sporej dawki emocji i napięcia. Nagrania z akcji, zdjęcia z monitoringu, podpowiedzi świadków i klimatyczna aplikacja. A same nagrania niezwykle działają na wyobraźnię. Jeśli lubicie dreszczyk emocji integralnie związany z rozwiązywaniem kryminalnych spraw to nie możecie przejść obojętnie obok tego tytułu.

Wsiąść do pociągu to już kultowa gra. Nic więc dziwnego, że pojawiają się kolejne jej odsłony, często mniejsze i szybsze. Najnowsza wersja zabiera nad za naszą zachodnią granicę. Przespacerujmy się obsadzoną drzewami lipowymi aleją Unter den Linden i zanurzmy w atmosferze młodej europejskiej stolicy kultury. Wyprawmy się na wycieczkę krajobrazową łódką po Sprewie, przejedźmy rowerem przez Bramę Brandenburską i zachwyćmy się dziełami sztuki w Muzeum Pergamońskim. Tym razem odwiedzamy stolicę Niemiec, by tam starać się tworzyć siatkę połączeń, realizując zadania związane z posiadanymi biletami. Nihil novi, chciałoby się rzec.

W zasadzie to samo robimy w każdej grze z serii Wsiąść do pociągu. Zmieniają się jedynie środki transportu. W bohaterce niniejszej recenzji otrzymujemy dwa ich rodzaje: tramwaje i metro. Tradycyjnie zdobywamy punkty dzięki realizowaniu połączeń oraz wypełnianiu wymogów biletów. Ten kto uzbiera najwięcej punktów zwycięstwa, ten zostanie zwycięzcą.

To fajny tytuł do wejścia w świat dużych wersji. To również kolejna gratka dla miłośników serii, żeby pobawić się na innej mapie ze zmodyfikowanymi z lekka zasadami. I to wszystko w maksymalnie kwadrans.

Czteroosobowa wersja głośnego hitu Wydawnictwa Rebel czyli zręcznościowej gry Klask. To nic innego jak taki swoisty mecz. Czy to w układzie jeden na jednego (jak to było w klasycznym wydaniu tej gry) czy w wersji wieloosobowej, z jaką mamy aktualnie do czynienia. 

Naszym celem jest trafienie pomarańczową kulką do bramek przeciwników, unikając przeszkód znajdujących się na polu gry i łapania tych białych magnesików. Tylko tyle i aż tyle. Bo jak się sami przekonacie w ferworze emocji różnie może być… Ta gra aż nimi kipi. Masą pozytywnych emocji, wybuchów śmiechu i jęków zawodu. To gra, przy której raczej nie posiedzimy. Emocje będą nas ciągle podrywać do góry.

Bujda na resorach to imprezowa gra blefu. Osoba zadająca pytanie (tzw. Ciekawski) ma za zadanie odkryć osobę, która podała prawidłową odpowiedź oraz wskazać tych, którzy kłamali. Każdy celny traf to dla niego punkt. Ci gracze, którzy udzielają odpowiedzi muszą wykazać się pokerową twarzą, aby nie dać się zdemaskować.

Zasady wytłumaczymy dosłownie w chwilę, a sama rozgrywka pozornie jest prosta. Pozornie. Bowiem jeśli popatrzycie na przykładowe pytania i odpowiedź (z ewentualnymi podpowiedziami), to sami zobaczycie, że często historie opisane na kartach są tak nieprawdopodobne, że ciężko jest stwierdzić co tu jest prawdą a co tytułową bujdą. Szczególnie gdy trafimy na towarzystwo nadające na wspólnych falach i wymyślające równie odjechane odpowiedzi. Wtedy mamy istną zgaduj zgadulę, co tu jest prawdą a co nie. Emocje i dobra zabawa przy tym tytule są gwarantowane.

Kręć się na emocjonalnej karuzeli, balansując między wielką nadzieją, a spektakularnym upadkiem. Zbieraj zestawy pasujących do siebie obrazków, kradnij karty przeciwników, kuś los w najlepsze i udawaj, że ryzyko, które podejmujesz, jest tak naprawdę dobrze skalkulowane.

Cel gry jest banalnie prosty. Chcemy zostać graczem, który jako pierwszy będzie miał co najmniej 10 kart na swoim stosie punktowanych kart. Żadnej głębszej filozofii.

Mordercze Krewetki, nowa, szalona gra twórców Eksplodujących Kotków. To jedna z najciekawszych szybkich gier imprezowych w jakie ostatnio dane było nam zagrać. Prostota zasad, świetnie zaimplementowana mechanika kuszenia losu, interakcja między graczami i ogrom emocji. A wszystko w pięknej (choć specyficznej) oprawie graficznej.

Cała zabawa ma ściśle określony przebieg, zgodny z przyjętym scenariuszem. Widnieje w nim informacja nie tylko o tym, jakimi wskazówkami będzie dysponować SI, ale również o długości rozgrywki (liczbie rund) oraz liczbie wskazówek, które SI może udzielić w swojej kolejce. Celem gry jest rozmieszczenie wspólnymi siłami wszystkich graczy czterech kosmonautów na odpowiednich polach statku składającego się z 16 pomieszczeń. Ponadto każdy kosmonauta musi mieć przypisany do siebie odpowiedni klucz, a w niektórych etapach także kość o prawidłowej wartości. Mamy na to określoną w scenariuszu liczbę rund. Generalnie chodzi o to by kosmonauci dokładnie odwzorowali kartę układu, którą widzi wyłącznie Sztuczna Inteligencja.

To ten typ gier, który określa się mianem małych-wielkich gier. Przy niewielkiej ilości zasad, mamy całe mnóstwo miłego wysiłku umysłowego. W dodatku w formie takiej specyficznej kooperacji przy mocno utrudnionej komunikacji.