Polowanie na robale Egmont

Gra polowanie na robale to chyba najtrafniejszy wybór w zakupie gier! Nieustająca radość, która towarzyszy każdej rozgrywce spowodowała, że robaczki zwiedziły już kawał świata z nami w plecaku. Niestety, samo opakowanie jest stosunkowo, za duże na samą zawartość i musiałam przenieść je do mniejszego woreczka, żeby móc je ze sobą wozić. Gra pod względem mechaniki nie wydaje się być skomplikowana, trzeba rzucać kośćmi i łapać robale, jednak sama idea podbierania robali innym graczom czy też zmienność "fortuny" powoduję, że gra dostarcza naprawdę wiele emocji :) Gra dla każdego idealna na każdą okazję:)

"Polowanie na robale" to świetna imprezowo-edukacyjna gra, w której gracze wcielają się w wygłodniałe kurczaki, próbujące podebrać z rusztu (tak, z rusztu!) jak największą ilość grillowanych robali. Jak widzicie, fabuła gry na kolana nie powala i jest dość abstrakcyjna, co nie oznacza, że się w nią nie wciągniecie.

Rozłożenie gry zajmuje góra pół minuty - układacie płytki z robalami w odpowiedniej kolejności (będą tworzyć ruszt), wyciągacie osiem kostek, ustalacie kolejność graczy i dalej! łapmy robala! W swojej kolejce gracz rzuca wszystkimi kośćmi i odkłada obok siebie wszystkie z jedną wartością (np. wszystkie czwórki), następnie rzuca pozostałymi kośćmi, znów odkłada na przykład wszystkie trójki i znów rzuca, i tak w kółko, dopóki suma odłożonych wartości na kostkach pozwoli zabrać mu z rusztu którąś z płytek z robalami. Im wyższa suma oczek, tym wartościowsza (bogatsza w robale) płytka, ale uwaga - w jednej turze gracz nie może odkładać po kilka razy kości o tych samych wartościach. A więc: im więcej rzutów, tym większa szansa na lepszy wynik, ale jednocześnie ryzyko spalenia rzutu - gdy nie można odłożyć kości lub gdy suma oczek jest zbyt niska, by podwędzić robala z rusztu. Ryzykujesz? Ok, rzucaj dalej, tłuste robaczki czekają. Palisz rzut? Oddajesz wcześniej zdobytą płytkę z robalami, coś za coś; jest ryzyko, jest zabawa.

Gra jest strasznie losowa, praktycznie wszystkim rządzą tutaj kości, ale o dziwo nie jest to frustrujące, bo o zwycięstwie decyduje też gracz, który może ryzykować i polować na lepsze płytki lub odpuścić ryzyko, odpuścić kolejne rzuty i drobnymi kroczkami ukuć dla siebie laur zwycięstwa. Nie ma tu zbyt wiele do kombinowania, nie ma miejsca na głębszą strategię, ale gra się w to świetnie, lekko, bez presji, zawsze z uśmiechem, a dobrej zabawy na pewno nie popsuje krztyna negatywnej interakcji, pozwalającej graczom na wzajemne podbieranie sobie płytek z robalami. Na plus zaliczę tu jeszcze dynamikę rozgrywki - wszystko idzie gładko jak po maśle, nie ma zbędnych przestojów, nie ma przedłużającego się móżdżenia nie wiadomo nad czym, a szala zwycięstwa aż do ostatniej płytki na ruszcie przechyla się od jednego gracza do drugiego, lub trzeciego czy czwartego; im więcej osób, tym weselej i fajniej.

Widzicie robala? Bierzcie go!

#gandalfekrecenzuje

Szukając nowej gry planszowej zazwyczaj kieruję się pierwszym wrażeniem - ładna okładka, ciekawy opis gry czy zachęcające zdjęcia zawartości pudełka to najczęstsze powody zachęcające mnie do kupna nowej planszówki. Gdybym kierowała się tymi powodami zawsze, nigdy nie kupiłabym gry Polowanie na robale - okładka dziecinna, temat mało zachęcający (robale...).
Kiedyś jednak dałam się namówić na zagranie w tę grę u znajomych i... oniemiałam. Gra jest rewelacyjna - szybka, emocjonująca, z nutką negatywnej interakcji i hazardu. Tłumaczenie zasad zajmuje tylko chwilę, a gra gwarantuje dobrą zabawę na wiele imprez, zarówno w gronie rodziny, jak i znajomych.
Polecam każdemu kto tylko opanował podstawową sztukę dodawania. Trochę liczenia, przewidywania, ryzykowania i ... kupa śmiechu :)