Na początek Demeter przyciąga tematyką – Dinozaury. Bardzo mi się podoba, że wydawca wprowadził nazwy dla każdego z występujących w grze gatunków. Grafika jest dość prosta i minimalistyczna, ale tutaj to zaleta. Myślę, że inne rysunki mogłyby zaciemniać arkusz i powodować, że byłby on nieczytelny, szczególnie jak zakoloruje się już jakąś cześć pół. Samo zaznaczanie w niektórych miejscach jest dość niewygodne. Ikonki dinozaurów są małe, podzielone na części, które należy zaznaczać tak, by widoczne zostały ich oznaczenia. 

Jakość wykonania gry jest dobra, chociaż dwustronne arkusze mogłyby być lepszym rozwiązaniem zamiast jednostronnych. Rozumiem, że mogłoby to spowodować wzrost ceny, ale byłoby to bardziej ekologiczne rozwiązanie. Tym bardziej, że dwustronny nadruk był zastosowany w Wyspach Tukana. 

Jak wspomniałam, gra mechaniką jest bardzo podobna do recenzowanych przez nas Wysp Tukana, z tą różnicą, że tutaj jest zdecydowanie więcej kombosów, przez co rozgrywka jest trochę bardziej emocjonująca. Jest też możliwość wyboru akcji, czego w Wyspach Tukana nie ma. Jest to ten typ gry, gdzie zasady stają się jasne dopiero w czasie rozgrywki. Nie wiem, czy jest to spowodowane treścią instrukcji, czy raczej moimi cechami indywidualnymi.

Autorzy przewidują, grę w pojedynkę. Owszem jest to możliwe, ale jednak moim zdaniem rywalizacja zdecydowanie poprawia odbiór gry, gdy dodatkowo możemy porównać wyniki i jeszcze po grze omówić wybraną przez siebie i rywali strategię. Nie mniej jednak jest to gra, w której nie oglądamy się na innych. Każdy w tym samym momencie wykonuje akcję i nawet w dobrym tonie jest po prostu nie ściągać i iść własną ścieżką.

Wiek to 14+, gra faktycznie wymaga myślenia i dobrej koncentracji, jednak myślę, że na spokojnie mogą grać w nią osoby młodsze. Na koniec dodam, że na kartach ani arkuszach nie ma teksty, więc spokojnie po Demeter mogą sięgnąć znajomi mówiący w równych językach.