Bohaterowie wyklęci – O wolną i niepodległą
Niepozorna gra karciana w niewielkim pudełeczku. Wilk z okładki może trochę przestraszyć. W środku trochę kart i jeszcze więcej wilków. Czy to wszystko może zapowiadać dobrą, wciągającą, klimatyczną historycznie grę?
Idź dokąd poszli tamci do ciemnego kresu
po złote runo nicości twoją ostatnią nagrodę
Fabryka Gier Historycznych kolejnym tytułem udowadnia, że nie od parady wybrała sobie taką nazwę. Każda ich gra przybliża nam różne aspekty historii (przez Lubelski Lipiec i wojnę bogów aż po walki rodów w czasach Zygmunta Augusta). Każda też ich gra to byt zupełnie inny, opierający się na innych, ciekawych mechanizmach. Bohaterowie wyklęci przenoszą nas w czasy powojenne, kiedy to część oddziałów AK (choć nie tylko) zbiera się w oddziały walcząc ze służbami bezpieczeństwa ZSRR i podporządkowanymi im służbami w Polsce.
Idź wyprostowany wśród tych co na kolanach
wśród odwróconych plecami i obalonych w proch
W dość poręcznym pudełku znajdziemy ponad 100 kart i 4 kosteczki do oznaczenia punktów. Instrukcja jest niestety bardzo nieporęczna, ale nie odbiega standardem od “płacht” znanych z niektórych gier G3 (np. Fasolki albo Ewolucja). Same zasady są w miarę klarowne, jednakże dobrze je sobie przeczytać przynajmniej 2 razy. Co do grafik, to jak dla mnie są zrobione bardzo dobrze i przede wszystkim klimatycznie. Jak pisałem już wcześniej w pudełku znajdziemy jeszcze więcej wilków, gdyż poszczególne rodzaje kart mają na rewersie w przeważającej większości właśnie motyw wilka. Na kartach znajdziemy też tytułowych Żołnierzy Wyklętych. Ilustracje ich są rzekomo wyidealizowane, mi z kolei kojarzą się po prostu ze zdjęciami bardzo młodych żołnierzy. Idźmy jednak dalej…
Ocalałeś nie po to aby żyć
masz mało czasu trzeba dać świadectwo
Każdy gracz będzie miał pod sobą 8 żołnierzy. Każdy z nich to oczywiście konkretne imię i nazwisko. Poza tym mają oni też swoje statystyki: poziom dowodzenia i siłę bojową. Zadaniem gracza jest wysyłanie naszych ludzi na misje, za realizację których otrzymujemy punkty. Dodatkowo punkty możemy też otrzymać przez osiąganie swoich indywidualnych celów.
Gra jest podzielona na 3 etapy. W każdym etapie musimy zmierzyć się z 3 misjami. Każdy etap to 4 rundy. Każda runda to wykonanie przez każdego z graczy 2 akcji. Akcje to przede wszystkim: dobranie żołnierza na rękę (przeniesienie z kwatery do oddziału) i wysłanie żołnierza na misję. Misje to autentyczne wydarzenia: ataki na pociągi, więzienia, bitwy, potyczki, a nawet uprowadzenie rodziny Bieruta.
Karta misji, jak można zauważyć, jest podzielona na 4 obszary: dowodzenia, łączności, zwiadu i grupy uderzeniowej.
- Dowódca decyduje, kiedy misja będzie realizowana. On też przydziela graczom (wg własnego uznania) punkty za udział w misji.
- Łącznik w przypadku powodzenia całej misji otrzymuje specjalną nagrodę (np. może uwolnić swojego kolegę z więzienia bądź otrzymuje granat).
- Zwiadowca wie, co planuje władza (wybiera w czasie misji jedną z dwóch kart działań władzy)
- W końcu grupa uderzeniowa – jako jedyna może zmieścić więcej niż jednego żołnierza. Każdy z nich otrzymuje też dodatkową kartę rozkazu.
Samo wyjście na misję jest troszeczkę złożone, ale pokrótce:
- dowódca wybiera punkty (dobiera tyle kart, ilu graczy bierze udział w misji + 1); jest na to osobna talia z punktami (od 1 do 3 punktów na karcie)
- zagrywana jest karta działań władzy (lub wybierana przez zwiadowcę); najczęściej jest to dość złośliwa karta utrudniająca wykonanie misji
- każdy z graczy przydziela rozkazy (osobna talia) każdemu z żołnierzy na misji – są tutaj karty, które zwiększają siłę bojową żołnierza (ale np. kosztem tego, że trafia on do aresztu) albo też pozwalają wycofać naszego człowieka; tutaj też pojawiają się karty ‘Za wolną Polskę!’ – taki rozkaz powoduje śmierć naszego żołnierza
- na koniec rozkazy są odkrywane, łączna siła bojowa jest zliczana i porównywana z liczbą na karcie misji (plus oczywiście siła z karty działań władzy); jeśli udało się osiągnąć tą wartość lub ją przewyższyć, misja powiodła się
Dwa słowa jeszcze o kartach celów. Wprowadzają one do gry jeszcze więcej niepewności, gdyż celem może się okazać sabotowanie misji – dostajemy punkty tylko wtedy, gdy co najmniej dwie z trzech misji w danym etapie nie powiodło się.
Czy już to czujecie: jaka będzie teraz misja? co knuje władza? czy dostanę odpowiednie rozkazy? czy w końcu nikt się nie wycofa? i kto w końcu jest tym zdrajcą?
Bądź odważny gdy rozum zawodzi bądź odważny
w ostatecznym rozrachunku jedynie to się liczy
To co urzekło mnie w tej grze, to niesamowity wręcz fakt zmieszczenia w dosłownie kilku kartach i dość prostych zasadach tak dużej dozy klimatu, napięcia i emocji. Gra jest kompaktowa (choć na stole wymaga nieco miejsca), ale jeśli chodzi o to, co się dzieje nad stołem… Aż trudno to opisać.
Z pewnością całość pomaga nam wczuć się w Bohaterów Wyklętych. Każdy z oddziałów działał bowiem trochę na własną rękę i często trudno było o współpracę. Poza tym w szeregach żołnierzy można było spotkać zdrajców. To wszystko znajdziemy tutaj. I oczywiście jeszcze więcej.
Czysto mechanicznie, to zarządzamy tu dość niewielką talią (8 kart żołnierzy), odrobinę blefujemy (zwłaszcza, gdy przypadnie nam rola zdrajcy), a także staramy się (w dość ograniczonym stopniu) współdziałać z innymi. Jednak jak dla mnie i to już od pierwszej partii klimat wylewał się wręcz z każdego elementu. Mój oddział to przecież prawdziwi żołnierze. Będą oni szli do więzienia, będą też ginęli. Władza będzie zastawiała pułapki, torturowała… Dowódca każdej misji zabierze zawsze dla siebie najlepszy kąsek (przydział punktów), bo nikt do końca nikomu nie ufa.
Czuwaj – kiedy światło na górach daje znak – wstań i idź
dopóki krew obraca w piersi twoją ciemną gwiazdę
Niesamowicie klimatyczna. Mówiąca o ważnych i trudnych sprawach. Zachęcająca do zanurzenia się w historię i przybliżenia sobie biografii poszczególnych bohaterów.
Poza tym dość szybka, dobrze się skalująca, kompaktowa i tania.
Czy spodoba się każdemu? Trudno powiedzieć. Ale warto spróbować, by choć raz na własnej skórze (chociaż tylko w grze) poczuć, jak to było… Gorąco zachęcam.
Plusy:
+ klimat i napięcie
+ kompaktowość
+ grafiki
+ edukacja i historia w najlepszym wydaniu
Minusy:
– pewne niejasności w instrukcji (i oczywiście jej format)
– bez czepialstwa, ale kosteczki do oznaczenia punktów są najmniej klimatyczne
Złożoność: 3/5
Oprawa graficzna: 5/5
Ocena gry: 4.5/5
Dziękujemy Fabryce Gier Historycznych za przekazanie gry do recenzji.
Pierwsza grafika pochodzi ze strony wydawcy
Śródtytuły pochodzą z “Przesłania Pana Cogito” Zbigniewa Herberta
Łukasz Hapka
| Game Details | |
|---|---|
/pic1721741.jpg) | |
| Name | The Outcast Heroes (2013) |
| Złożoność | Medium [2.71] |
| BGG Ranking | 14905 [6.16] |
| Player Count (Recommended) | 2-4 (3-4) |
| Projektant/Projektanci | Adam Kwapiński and Michał Sieńko |
| Grafika | Iga W. Grygiel, Radosław Jaszczuk and Ilona Sopuch |
| Wydawca | Fabryka Gier Historycznych and Fundacja Niepodległości |
| Mechanizmy | Action Points, Auction/Bidding, Hand Management and Team-Based Game |
Ulubione tytuły: Race for the Galaxy, Le Havre, Lewis & Clark.
- Disney Sorcerer’s Arena: Legendarne sojusze. Disney na wojnie. Recenzja - 21 marca 2024
- Między półkami. Recenzja łamigłówki z kotem - 2 lutego 2024
- Trio – zapamiętaj i zbieraj tria. Recenzja - 8 grudnia 2023
